Pamiętnik Bruno Espresso

 

Pamiętnik Bruno Espresso Kapsułkowicza 

Pierwszy dzień po zakupie

Cześć, nazywam się Bruno Espresso, choć niektórzy pieszczotliwie wołają mnie Kapsułkowicz. Jestem na świecie zaledwie od trzech tygodni i już zdążyłem się dowiedzieć, że moje życie – choć krótkie – może być naprawdę ekscytujące. Urodziłem się w fabryce kapsułek, gdzie zapakowano mnie w eleganckie metaliczne „ubranko”. Podobno prezentuję się całkiem szykownie. Przez te pierwsze dni siedzę w pudełku z moimi bliźniaczymi braćmi i siostrami, czekając na moment, gdy ktoś z nas będzie miał zaszczyt dostarczyć poranny zastrzyk energii pewnemu miłośnikowi kawy.

Kilka dni później

Mówią, że mam dwie mamy. Pierwszą jest aromatyczna kawa, którą niosę w sobie. Druga to opakowanie, w którym przyszło mi zamieszkać – nasz zbiorowy „dom” w formie kartonowego pudełka. No bo jak tu inaczej nazwać tę dziwną sytuację? Z jednej strony – kawa, która mnie wypełnia, z drugiej – pudełko i folia, które mnie chronią przed światem. Nie powiem, mam w sobie tę dumę, że jestem jednym z tych jednorazowych luksusów, po które ludzie sięgają w chwilach porannej potrzeby.

Kolejnych kilka dni mija

Zaczynamy się coraz bardziej niecierpliwić. Słychać szepty w pudełku: „Kto dziś pójdzie pierwszy? Którego z nas wyjmą? Czy to już moja kolej?”. Napięcie rośnie, bo każdy z nas marzy o chwili, gdy ciśnienie w ekspresie do kawy sprawi, że z naszego wnętrza popłynie intensywny, gorący napar. To będzie nasz wielki moment – choć krótki i nieodwracalny.

Dzień mojej chwały

Nadszedł mój czas! Rano poczułem, jak ktoś unosi wieczko pudełka, a po chwili w moją stronę sięgnęła ludzka dłoń. Jeszcze sekunda i… pyk! Znalazłem się w eleganckim ekspresie. Dookoła czułem ciepło i narastające ciśnienie. W pewnym momencie usłyszałem syk i poczułem, jak gorąca woda przepływa przez moje wnętrze, uwalniając intensywny zapach kawy. Ach, co to była za rozkosz! Właśnie wypełniam moje przeznaczenie – podarowuję komuś zastrzyk energii, uśmiech i przyjemną chwilę o poranku.

Dzień mojej chwały – kilka godzin później

No i stało się – spełniłem swój cel. Teraz, gdy już oddałem całą kofeinową moc, leżę sobie w pojemniku na zużyte kapsułki. Czas na refleksję: wielu moich braci ląduje niestety w koszu na śmieci zmieszane. A przecież to, co nam zostaje w środku (fusy po kawie), mogłoby wylądować w bioodpadach. Z kolei nasze opakowanie – czy to metaliczne, czy plastikowe – można z powodzeniem segregować, aby nadać mu drugie życie w procesie recyklingu.

Kolejnego dnia

Obserwuję uważnie, co się wokół mnie dzieje. Jest tu sporo innych kapsułek, a także kartony, butelki i puszki. Niektóre z nich mają nadzieję na ponowne wykorzystanie. Słyszałem kiedyś, że z aluminium można stworzyć na przykład nowe części rowerów czy puszki, a plastik (jeśli odpowiednio posegregowany) też może się przydać w produkcji nowych przedmiotów. Tylko trzeba trafić do właściwego kosza!

Mój ostatni wpis w pamiętniku

Czekam z niepokojem, bo mam nadzieję, że ktoś zdecyduje się rozdzielić mnie na części: fusy do bio, a kapsułkę do metalu lub plastiku. Dzięki temu nie wyląduję bezużytecznie na wysypisku, lecz dostanę szansę, by narodzić się na nowo.

Z mojego krótkiego, lecz intensywnego życia płynie pewna nauka: nawet jeśli coś wydaje się być jednorazowe, nie znaczy, że musi bezpowrotnie trafić na śmietnik. Mamy szansę – my, kapsułki, opakowania czy inne produkty codziennego użytku – na drugie życie w recyklingu. Dlatego pamiętajcie, proszę, by segregować śmieci. Wystarczy chwilę się zastanowić, żeby fusy wyrzucić do odpadów bio, a kapsułkę do odpowiedniego pojemnika. Nasza planeta odwdzięczy się nam za tę troskę. A ja, Bruno Espresso, będę spał spokojnie, wiedząc, że moja „emerytura” może oznaczać nowe, przydatne przedmioty, zamiast bezsensownego powiększania góry odpadów.

Bo choć moje życie trwało krótko, to jego konsekwencje – dzięki recyklingowi – mogą być znacznie dłuższe i bardziej przyjazne środowisku. Nie zapominajmy więc o naszej odpowiedzialności. Ja już wypełniłem swoją misję – teraz kolej na Was!

 Julia Świdowska-Caliskan

studentka biotechnologii

Historię kapsułki po kawie stworzyłam przy pomocy AI – Chat GPT. Wkleiłam obraz przedstawiający moją Kartę Postaci a pod nią wpisałam prompt. „Na podstawie wklejonej Karty Postaci wygeneruj mi historię w formie pamiętnika opisującą przygodę bohatera z karty. W historii uwzględnij również aspekty dotyczące ochrony środowiska, a historię zakończ morałem.” Po wygenerowaniu historii poddałam ją kilku modyfikacjom według własnych preferencji.