Na 1-szym roku jest euforia, na 2-gim fascynacja przeradza się w obawę, na 3-im jest lęk i powoli docierają do nas myśli co dalej. Zwykle zaczynamy szukać pracy; po czym z braku perspektyw radośnie kontynuujemy edukację; licząc przy tym na cud.
Wykonując badania do pracy magisterskiej i pisząc potem pracę nie zastanawiamy się zbytnio co będzie dalej. W sumie może i dobrze. Dajemy z siebie tyle ile możliwe, by uzyskać śliczny dyplom z pięknymi krągłymi piąteczkami. Potem żegnamy się ze wszystkimi (jeszcze z uśmiechem na twarzy) i dyplomem w dłoni niesamowicie dumni z siebie. Pytanie „co dalej” powraca, gdy zmuszeni (uzyskaniem ubezpieczenia zdrowotnego) rejestrujemy się w Urzędzie Pracy! No cóż motywacja i wiara w siebie spada drastycznie po przekroczeniu drzwi. Ja mogę jedynie napisać, że pewna pani, która jest doradcą zawodowym powiedziała mi prosto w oczy, że: „URZĄD PRACY JEST OSTATNIĄ INSTYTUCJĄ, KTÓRA DA MI ZATRUDNIENIE”. Dla polepszenia samopoczucia miałam z nią warsztaty aktywizacyjne, które tylko zeżarły mój czas. Na tych warsztatach sami bezrobotni z wyższym wykształceniem i wiekowo zbliżeni do mnie.
Czy znajdziemy pracę zależy tylko od nas. Nie jestem zwolennikiem facebooka i tych wszystkich wysmakowanych portali społecznościowych czy społecznościowo – zawodowych. Nie patrzę też optymistycznie na nowe formy cv. Może dlatego, że wciąż zamiast szusowanie po internecie uwielbiam zasiąść z namaszczeniem do książki, na którą brakuje mi nieraz po prostu czasu.
Jak zatem szukać pracy i gdzie? To zależy czego chcemy. Ja na przykład uwielbiam kontakt z ludźmi i mam absolutnego bzika na punkcie psów. Pamiętajcie, że idąc na rozmowę kwalifikacyjną nie ważne jest jakie studia skończyliście. Ważne jest to, co wy możecie dać swoim przyszłym pracodawcom i to jak umiecie się „sprzedać”. Całe te kursy i certyfikaty schowajcie gdzieś głęboko. Liczą się umiejętności.
BEZROBOTNA mgr biologii Monika Jackiewicz
Szczerze przyznam, że znaleźć pracę w zawodzie jest bardzo ciężko. Ale na tym polega również życie. Żeby przejść studia należało się również przyłożyć do pracy. Z perspektywy czasu wiem, że coś mogłem zmienić. Ale nie żałuję ani minuty czasu spędzonego na uczelni. Najważniejsze jest to, że robiłem to co mnie interesuje. A po studiach? Na chwilę obecną już trzykrotnie zmieniłem pracodawcę, co prawda nie w zawodzie, ale pojawiają się również perspektywy które pozwolą na pracę już blisko zawodu. Uwzględniając fakt, iż na chwilę obecną wyjechałem z polski centralnej na pomorze (tutaj jest zdecydowanie mniej zakładów, które mogłyby być dla mnie interesujące), nie narzekam. Zmieniam prace bo szukam czegoś co będzie dla mnie jak najbardziej korzystne i trafię na coś co tak naprawdę lubię.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i życzę sukcesów
mgr Artur Koper
Całkowicie zgodzę się z Moniką. To jest zderzenie z rzeczywistością. Na Urząd Pracy nie ma co liczyć. Staże dają z łaski i to jeszcze nie tam gdzie się chce. Ich znajomości rynku jest znikoma i sami nie wiedzą co z nami zrobić. Dla nich biologia równa się nauczyciel.
OdpowiedzUsuńUważam że uczelnia też powinna się zmieniać wraz z potrzebami rynku. Tak aby absolwenci mogli być kompletnie przygotowani i konkurencyjni na rynku pracy. Po zakończeniu studiów wypełnia się ankietę w dziekanacie co by się chciało zmienić na tych studiach. Jestem ciekawa czy ktokolwiek czyta i bierze pod uwagę te zmiany. Ja osobiście dodałabym więcej praktyk by zwiększyć doświadczenie zawodowe, którego absolwentom najbardziej brakuje i dostosowałabym przedmioty pod względem przydatności. Niektóre przedmioty są niepotrzebne, nic nie wnoszą i są prowadzone w sposób nieciekawy a bardzo wiele aspektów się omija. Na przykład prawo związane z ochroną przyrody (ustawy, dyrektywy, zamówienia publiczne). Bez tego ani rusz jeśli chodzi o wykonywanie ekspertyz czy stawanie w konkursach na stanowiska w instytucjach państwowych. Takich zmian znalazło by się pewnie więcej i tak jak Monika słusznie zauważyła liczą się umiejętności a nie dyplom i oceny na nim.
Nie można powiedzieć że pracy dla przyrodników nie ma, bo pojawiają się ciekawe oferty. Trzeba tylko zrobić wszystko by być najlepszy i żeby to Ciebie wybrali.
Życzę wszystkim szczęścia i wytrwałości.
Pozdrawiam serdecznie
Judyta Gencza
Ja należę do szczęśliwców, którzy po licencjacie z biologii trafili na staż do laboratorium diagnostycznego w szpitalu. Jednocześnie rozpoczęłam studia magisterskie niestacjonarne. Po roku stażu, w urzędzie pracy usłyszałam "nie ma pracy dla kogoś z pani wykształceniem". Byłam zdecydowana podjąć dosłownie każdą pracę, jednocześnie starając się podłapać do szpitala. Rodzina wsparła mnie finansowo. Ostatecznie przed końcem studiów znalazłam pracę w zawodzie, dzięki komuś kto znał kogoś :) Do laboratoriów nie bardzo nas chcą, bo nie mamy uprawnień. Wyjściem jest zahaczyć się gdziekolwiek, zrobić odpowiednią podyplomówkę i szukać czegoś co nas zadowoli. Może w między czasie pozna się kogoś, kto zna kogoś :) problemem po studiach jest to, że w większości ofert jest wymagane doświadczenie, a dla mnie to błędne koło. Bo jak można zdobyć doświadczenie, skoro nie chcą zatrudniać bez doświadczenia..
OdpowiedzUsuńZgadzam się z Moniką!
OdpowiedzUsuńLiczą się umiejętności po które wybraliśmy się na studia a nie zawsze je tam dostaliśmy... :(
Rynek pracy jest wymagający i pracę znajdują ludzie posiadający konkretne certyfikaty, dyplomy potwierdzające nasze umiejętności czy uprawnienia do wykonywania pewnych prac a dyplom magistra potwierdza co najwyżej wiedzę teoretyczną coraz mniej poszukiwaną przez pracodawców.
Często rys absolwenta opisywany przez uczelnie nijak się nie ma do przedmiotów jakie student odbył w trakcie nauki. Jedno nie potwierdza drugiego. To co napisała Judyta - zapełnianie czasu przedmiotami które dają tylko punkty ECTS zamiast przedmiotów czysto praktycznych.
Kolejną sprawą jest to, że jest nas po porostu za dużo. Dodatkowo o to samo stanowisko walczą świeżo upieczeni magistrzy z doktorami, którzy nie znaleźli zatrudnienia na uczelniach oraz z ludźmi którzy mają 2-4 letnie doświadczenie w zawodzie czy na stanowisku, a są w trakcie zmiany pracy.
Dalej same wymagania pracodawców - tu posłużę się niedawnym ogłoszeniem Olsztyńskiego RDOŚ. Poszukiwano osoby na stanowisko starszego specjalisty co samo w sobie napędza wymagania, czyli doświadczenie 2 letnie w instytucji ochrony środowiska/przyrody oraz rok pracy w administracji. Niestety pracodawcy poszukują w pełni wykwalifikowanego pracownika, a nie żółtodzioba bez doświadczenia.
Wracając do umiejętności oraz do zderzenia się z rzeczywistością o której pisała Monika. W zeszłym roku założyłem działalność gospodarczą zajmującą się ekspertyzami przyrodniczymi. Dopiero wtedy dowiedziałem się jak niewiele umiem... Same informacje czysto administracyjno-podatkowe (masakra), a do tego dochodzi cała dokumentacja i jej różnorodność w kontekście różnego typu ekspertyz, znajomość nie jednej ustawy o Ochronie Przyrody i dyrektyw UE ale także 10 innych z zakresu ochrony środowiska, leśnictwa czy chociażby prawo łowieckie lub zamówienia publiczne. Obsługa nowoczesnych narzędzi pracy typu GNSS/GPS czy programów je obsługujących...
To tyle moich wyrzutów sumienia... :)
pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkim znalezienia wymarzonej pracy.
Jakub Masiarz