niedziela, 26 listopada 2023

Nauka na wyciągnięcie ręki czyli Las Zagadkas i Noc Biologów 2024




Zaczęło się od Nocy Biologów w Olsztynie, na których bywaliśmy z naszymi dziećmi. Potem zdarzyła się pandemia, która zatrzymała nas w Iławie, wyłącznie na zajęciach on-line. To wtedy narodził się pomysł, by Noc Biologów urządzić u nas – tak, by dzieciaki i ich rodzice posmakowały zabawy z nauką na miejscu. Wydawało się niemożliwe... a wystarczyło niewiele: znalezienie miejsca, inspiracja okoliczną przyrodą, trochę eksperymentowania z grafiką, kilka nagród od partnerów i sponsorów... i udało się! W grę terenową „Las Zagadkas” zagrało z nami wówczas kilkadziesiąt osób.

Poszliśmy za ciosem i wiosną przy wsparciu Pana Stanisława Czachorowskiego, profesora z olsztyńskiego Wydziału Biologii i Biotechnologii oraz przyrodników z Zespołu Parków Krajobrazowych w Jerzwałdzie zorganizowaliśmy niewielki Piknik Naukowy „bioIŁAWA”. To była ogromna przyjemność patrzeć jak dzieci i dorośli odkrywają z nami przyrodę w mieście!

I weszło nam to w krew.... mieszkańcom Iławy również. Noc Biologów w Iławie odbędzie się już po raz czwarty! Cieszy nas, że uczestnicy pojawiają się na trasie jeszcze przed zawieszeniem zagadek, mimo że nasza zabawa trwa dwa dni! Z satysfakcją patrzymy jak chodzą po oświetlonym lasku miejskim czy po oddalonych od centrum ścieżkach pieszych, żeby bawić się biologią. Wyciągamy całe rodziny na spacer, na ciekawą zabawę, która może stać się początkiem fajnej przygody z naukami przyrodniczymi!

W cieplejszym okresie, w Iławie, udało nam się zachęcić zwykłych ludzi aby chodzili w nocy po lesie. Jak? Powiedzieliśmy im gdzie i kiedy mogą zobaczyć świetliki. Przy okazji przekazujemy im trochę informacji o zastosowaniu bioluminescencji w naukach. W jednej ze szkół podstawowych pokazywaliśmy świat pod mikroskopem, wnętrze komórki czy ula w Wirtualnej Rzeczywistości. Sposobów jest wiele – cel jeden: warto by Iława znów miała coraz więcej wspólnego z biologią...

Znów, ktoś zapyta? Tak, bo to właśnie tu w Iławie urodził Richard Altmann – patolog i histolog, odkrywca mitochondriów, który nadał także nazwę kwasom nukleinowym. To z tych okolic wywodzi się bakteriolog Emil von Behring, laureat pierwszej Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny, twórca immunologii. Firma, którą założył – obecnie CSL Behring, wypuściła niedawno na rynek pierwszą terapię genową leczącą hemofilię. Jest to jednocześnie najdroższe lekarstwo na świecie - cena to 3,5 mln. dolarów za jedną dawkę. To tyle, ile kosztuje 80 hektarów wyciętego drewna. Jak spojrzycie na zdjęcia satelitarne okolic, w których mieszkał Behring, to zobaczycie, że właśnie tyle wycięto drzew w tamtych lasach w ostatnich latach.

Jako niewielkie stowarzyszenie właśnie pracujemy nad tym, żeby młodzi ludzie z Iławy mogli zająć się bardziej dochodowym biznesem niż wycinka drzew – choćby edycją genów. Pokazujemy, że przygodę z tą działalnością mogą rozpocząć u siebie w domu. Dziwne? Pewnie tak samo jak w latach 70-tych nie wyobrażano sobie komputerów w domu, w latach 80-tych telefonów w kieszeni, a w 90-tych dziś funkcjonujących rozwiązań diagnostycznych. Nauka jest na wyciągnięcie ręki – warto inwestować w jej rozwój, rozbudzanie ciekawości najmłodszych i wiedzy u tych starszych. Podróż zaczyna się od pierwszego kroku... Z przyjemnością witamy wszystkich w pociągu do wiedzy :)

Zapraszamy na 4. edycję Las Zagadkas do Iławy!

Justyna Jaskólska - Kurpiecka

wtorek, 21 listopada 2023

Wszechnica PAN – jesienny cykl wykładów popularnonaukowych „Człowiek-Środowisko-Żywność-Zdrowie"

 

Szanowni Państwo,
Oddział PAN w Olsztynie i w Białymstoku zaprasza na kolejną odsłonę Wszechnicy – jesiennego cyklu wykładów popularnonaukowych, poruszających najciekawsze zjawiska z obszaru „Człowiek-Środowisko-Żywność-Zdrowie". które poprowadzą polscy naukowcy. Wszystkie spotkania zaplanowano w formacie online.
W dniu  21.11.2023 o godz. 13.00 zapraszamy na dwa wykłady pt. Dwugłos o postępie w leczeniu zaburzeń słuchu:
1. „Współczesne możliwości leczenia i rehabilitacji zaburzeń słuchu" - prof. dr hab. n. med. Henryk Skarżyński, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie.
2. „Współczesne możliwości wczesnego wykrywania i diagnostyki zaburzeń słuchu" - prof. dr hab. n. med. i n. o zdr. Krzysztof Kochanek, Instytut Fizjologii i Patologii słuchu w Warszawie.
Link do spotkania: https://bitly.ws/XAoz

Informację na temat wykładów w ramach Wszechnicy znajdziecie Państwo na stronach UWM (https://uwm.edu.pl/.../wyklady-popularnonaukowe... ) oraz w załączonym pliku.
Z poważaniem
Nina Smolińska

sobota, 18 listopada 2023

Jak rozpoznać larwę chruścika? Z notatnika studentki mikrobiologii

 
Komiks został wykonany w pełni własnoręcznie, przy wykorzystaniu tabletu graficznego, a sam proces tworzenia wyniósł ok. 6 godzin. Do zrealizowania całego projektu skorzystałam z płatnego programu graficznego o nazwie Clip Studio Paint, który ma do zaoferowania ogromną ilość narzędzi, pędzli i efektów. Sam program skierowany jest do tworzenia komiksów oraz mang, jednak istnieją w nim również funkcje do obróbki zdjęć oraz tworzenia animacji, okazał się również przydatny podczas wykonywania sprawozdań z hydrobiologii. Chociaż Clip Studio Paint wykorzystywany jest głównie przez profesjonalistów, nawet osoby początkujące nie powinny mieć problemu w jego obsłudze – dając im możliwość do wyrażania siebie za pomocą sztuki cyfrowej.

Martyna Kowalska

Zrzut ekranu w czasie korzystania z programu

piątek, 17 listopada 2023

Przygotowania do Nocy Biologów 2024



Noc Biologów 2024 w wersji hybrydowej (w kontakcie i online)

Wydział Biologii i Biotechnologii, UWM w Olsztynie jak co roku bierze udział w ogólnopolskiej akcji „Noc Biologów”. Noc Biologów to wspólne przedsięwzięcie wydziałów biologicznych i przyrodniczych polski uniwersytetów i szkół wyższych a także ogrodów botanicznych, zaplanowane na piątek 12 stycznia 2024. Jest to kolejna, akcja promująca wiedzę biologiczną w popularnonaukowej formie i nawiązująca do edukacji pozaformalnej.

Hasłem przewodnim w tym roku jest Tajemnice życia od komórek do biosfery. Noc Biologów jest festiwalem naukowym, skierowanym zarówno do dzieci przedszkolnych, młodzieży szkolnej jak i do osób dorosłych z miasta Olsztyna, regionu jak i do powiatów z północnego Mazowsza. Jednakże dzięki ofercie online docieramy do całej Polski i świata.

Noc Biologów ma na celu przekazanie szerokiej wiedzy przyrodniczej oraz wyników prowadzonych na UWM badań naukowych na różnych poziomach - od podstawowych wiadomości przyrodniczych do zagadnień problematycznych, nurtujących współczesną biologię i biotechnologię.

Jednym z celów akcji jest zaszczepienie przekonania o kluczowej roli nauk przyrodniczych w egzystencji populacji ludzkiej na Ziemi a także znaczenie biogospodarki w rozwoju regionalnym w północno-wschodniej Polsce. Bogata i ciekawa oferta programowa w ramach „Nocy Biologów” w latach 2012-2023 r., przygotowana przez pracowników naukowych a także doktorantów i studentów, spotkała się z ogromnym odzewem ze strony społeczeństwa w mieście Olsztynie i całym województwie, co potwierdza słuszność przyjętej koncepcji upowszechniania nauki (interesujące pokazy, aktywizujące warsztaty, prelekcje, wykłady, zwiedzanie laboratoriów, wystawy, dyskusje oraz materiały zamieszczone w prasie lokalnej, radiu, telewizji i internecie, m.in. blogi i portale społecznościowe) i niemalejącą potrzebę społeczną organizowania tego typu przedsięwzięć. Szczególnie ważna jest dla mieszkańców małych wsi i miasteczek z naszego regionu, jako forma upowszechniania najnowszej wiedzy biologicznej w formie kształcenia ustawicznego i pozaformalnego.

Zapraszamy na trzynastą edycję 'Nocy Biologów', w piątek, 12 stycznia 2024 r.

Pierwszą Noc w styczniu 2012 r. organizowało 16 jednostek naukowych, w 2013 r., już 19 instytucji. Jak będzie w 2024 roku?

Cele wydarzenia: upowszechnianie i popularyzacja nauki oraz instytucji zajmujących się problematyką przyrodniczą poprzez interesujące pokazy, warsztaty, prelekcje, wykłady, zwiedzanie laboratoriów, wystawy, dyskusje oraz materiały zamieszczone w prasie lokalnej, radiu, telewizji i internecie (m.in. blogi i portale społecznościowe). Wzbudzanie ciekawości oraz chęci do poznawania i rozumienia świata przyrodniczego, szczególnie u dzieci i młodzieży szkolnej w celu kształtowania poglądów, pozwalających na zrozumienie prawidłowości funkcjonowania przyrody oraz na nieszkodliwe obcowanie ze światem żywym (biologicznym).

Celem jest również przedstawienie podstawowych, ale ważnych zagadnień, poszerzających wiedzę społeczeństwa na temat funkcjonowania świata przyrodniczego (m.in. problemy biogospodarki, biotechnologii, zdrowia ludzkiego czy ochrony przyrody) jak i zagadnień budzących wiele kontrowersji (m.in. organizmy modyfikowane genetycznie - GMO, energetyka odnawialna z wykorzystaniem biomasy, transplantacje, rozwój zrównoważony).


Stanisław Czachorowski


czwartek, 16 listopada 2023

Wykaszanie rzek na przykładzie Łyny

Fot. 1 Rzeka Łyna. Fot: Piotr Radomski
Photo 1 Łyna River. Photo: Piotr Radomski


Według licznych dostępnych nam definicji pojęcie rzeka, poza ujęciami abstrakcyjnymi, przenośnymi, posiada również ujęcie biologiczne. Definiowana jest jako naturalny ciek powierzchniowy, który płynie w wyżłobionym za sprawą erozji rzecznej korycie. Koryto te jest w stanie okresowo zalewać okoliczne dla niego samego tereny zwane dolinę rzeczną. Tego rodzaju cieki powierzchniowe zapewne każdy z nas jest w stanie znaleźć na każdym istniejącym na ziemi kontynencie. Rzeki przyjmują różne długości oraz szerokości. W niektórych krajach, chociażby w Polsce, przyjmuje się, iż rzekę stanowi ciek o powierzchni dorzecza ponad 100 km² (mniejsze cieki to strumienie i potoki górskie).

Obecność tego typu wód powierzchniowych ma dla zwierząt i dla nas ludzi niebywałe znaczenie. Środowisko to w przeszłości spełniało wiele funkcji między innymi transportową. Oprócz walorów krajobrazowych woda rzeczna, o czym nie należy zapominać, jest środowiskiem życia i bytowania niezliczonej dotąd liczby organizmów, zarówno makro jaki i mikroorganizmów, w szczególności grzybów i bakterii, ale też zooplanktonu i fitoplanktonu. W znacznej mierze jest siedliskiem życia drobnych bezkręgowców między innymi stawonogów, mięczaków. Prócz nich w wodzie rzecznej często przebywają kręgowce, na przykład ryby. W ubiegłych latach jesteśmy niestety, o czym piszę z ubolewaniem, świadkami degradacji tego typ środowisk przez prowadzoną cyklicznie akcję wykaszania dolin rzecznych jak i wykaszania roślinności w korycie rzek. Wykaszanie, które od wielu lat prowadzone jest na terenie wielu państw Europy, ma za zadanie chronić przed ewentualnym piętrzeniem się wody w rzece i tym samym zapobiegać powodziom na pewnych obszarach państw, w tym również Polski. Działania prowadzone przez liczne organizacje i instytucje państwowe spełniają swoje funkcje. Należy jednak przy tym wszystkim zachować zdrowy rozsądek i wszelkie tego typu działania prowadzić na terenach, na których zagrożenie to rzeczywiście występuje i pamiętać, aby czynić to o określonych porach roku. Czy krajobraz warmiński jest naprawdę zagrożony występowaniem rzek? Myślę, że nie. Dlatego też należy wymienić kilka podstawowych aspektów które przemawiają na korzyść tego, iż częste i nieprzemyślane wykaszanie rzek może nieść niepożądane skutki.

Po pierwsze wykaszanie rzek niszczy szuwar rzeczny, który tworzą makrofity, drobne rośliny zielone głównie trawy oraz drobne krzewy. Niszczenie tego typu obszarów powoduje utratę przez rzekę naturalnej ochrony przed spływem z przyległych do rzeki obszarów związków mineralnych stosowanych pod uprawy, głównie związków azotowych i fosforowych. W konsekwencji tego w rzece dochodzi do przeżyźnienia, zaczynają bujnie rosnąć wodne rośliny, co skutkuje brakiem tlenu dla mikro i makroorganizmów oddychających tlenowo i na stale zamieszkujących to środowisko. To zaburza ich metabolizm przez co ich populacja radykalnie ulega zmniejszeniu. Wraz ze spadkiem liczebności konkretnych organizmów (gatunków) utracona zostaje pula genowa danej populacji, którą trudno jest odbudować. W aspekcie genetycznym populacje te stają się bardziej podatne na wszelkiego typu zagrożenia. W rzekach, na skutek zmian w dostępności pewnych gazów, mają miejsce okresowe „przyduchy”, objawiające się między innymi śnięciem ryb. Co za tym idzie działanie takie prowadzi do wielkich strat ekonomicznych, które rok rocznie ponosi branża rybołówstwa.

Co więcej działania takie prowadza do utraty walorów krajobrazowych. Każdy z nas chodząc na spacery zapewne chciałby podziwiać naturę i w jej otoczeniu odpoczywać. Coraz częściej jednak spotkać można rzeki w których zamiast czystej, przejrzystej wody występuje nagromadzenie mułu rzecznego. Muł ten prowadzi do utraty przez rzekę walorów estetycznych oraz sensorycznych, tego typu wody płynące po prostu zaczynają być mętne, a wokół nich unosi się charakterystyczny niezbyt przyjemny zapach. Główną tego przyczyną jest brak organizmów mogących rozkładać opadłe części organiczne. Organizmy te nie mogą żyć w środowisku tego typu, ponieważ brakuje im tlenu. W rzece zaczynają dominować więc procesy beztlenowe, głównie gnilne stąd też pojawiają się nieoczekiwane zmiany.

Ponadto na skutek tego wszystkiego w takim zbiorniku wodnym zostaje zaburzona przemiana materii i przepływ energii. To niewątpliwie prowadzi do zaburzenia całego ekosystemu. Straty ponosi niestety głównie biocenoza. W sytuacji takiej mamy do czynienia z degradacją, rozregulowaniem całego ekosystemu. Zaburzone zostają sieci troficzne i liczne łańcuchy spasania. Taki ekosystem do swojej odbudowy będzie potrzebował wielu lat, niekiedy również będzie potrzebował interwencji człowieka. To niestety pociąga za sobą duże koszty.

Kolejnym skutkiem wykaszania rzek jest spadek bioróżnorodności organizmów. Przez występowanie zmian w ekosystemie pewne gatunki roślin i zwierząt zostają wyparte przez inne. Pewnym gatunkom zaczyna po prostu brakować pożywienia, a roślinom światła niezbędnego do prowadzenia procesów fotosyntezy. Ponadto wykaszanie roślinności wodnej degraduje naturalne siedliska bytowania, schronienia i rozrodu wielu drobnych bezkręgowców. W roślinności wodnej wiele drobnych bezkręgowców o różnych porach roku składa jaja. Podczas mechanicznego usuwania roślinności z rzeki również one zostają usunięte. Wszystko to również powoduje spadek różnorodności gatunkowej. Konsekwencją tego są zmiany jakie obserwujemy w ostatnich latach takie jak spadek jakości ekologicznej wód.

Niestety w wielu państwach, w tym Polsce, apele ekologów i obrońców ochrony przyrody co do zmniejszenia i ograniczenia na pewnych obszarach wykaszania rzek są jeszcze zbyt mało słyszane. Dlatego też wiedza o skutkach tego typu działań jest niezbędna do tego by edukować społeczeństwo oraz chronić środowisko przed degradacją. Niewątpliwie zmiany jakie zachodzą w zbiornikach wodnych mogą rzutować na naszą planetę a my jako osoby ponoszące tego skutki jesteśmy obserwatorami zmian klimatycznych jakie w ostatnich latach zdaja się nasilać.

Piotr Radomski

student mikrobiologii

Wydział biologii i Biotechnologii UWM Olsztyn

Piśmiennictwo:

1.Bajkiewicz-Grabowska E., Mikulski Z. 2007. Hydrologia ogólna
2. https://www.gov.pl/web/klimat/ochrona-wod
3. https://olsztyn.wyborcza.pl/olsztyn/7,48726,28817989,rozpoczeto-koszenie-lyny-profesor-i-ekolog-robimy-z-rzeki.html
4. Prus P., Pawlaczyk P., Popek Z. 2018. Dobre praktyki utrzymania rzek. WWF Polska, Warszawa.
5. https://www.wody.gov.pl/

środa, 15 listopada 2023

Jak rekultywacja jezior wpływa na ryby? Czy sztuczna inteligencja może być pomocna w szukaniu informacji?

Grafika wygenerowana w Bing, polecenie "Wygeneruj grafikę na temat rekultywacja jezior."

Niniejszy tekst powstał przy użyciu sztucznej inteligencji Bing, w przeglądarce Microsoft Edge.

Zainspirowana przez prof. Stanisława Czachorowskiego, postanowiłam sprawdzić na zajęciach z Hydrobiologii, czy AI jest w stanie pomóc w napisaniu krótkiego tekstu na blog. Skorzystałam z opcji redagowania AI Bing, udostępnianej przez przeglądarkę Microsoft Edge. Zadałam proste pytanie: „Jak rekultywacja jezior wpływa na ryby?” Po uzyskaniu odpowiedzi, poprosiłam AI, o podanie źródeł informacji z których korzystała. Na końcu poprosiłam AI Bing na chacie, o wyszukanie zdjęć związanych z rekultywacją jezior. Oto co udało mi się uzyskać.

Rekultywacja jezior to proces polegający na poprawie jakości wody i środowiska życia organizmów wodnych. Rekultywacja może być biologiczna, chemiczna lub fizyczna, w zależności od rodzaju problemu i celu. Rekultywacja ma na celu przywrócenie naturalnej równowagi ekologicznej, zwiększenie bioróżnorodności i poprawę warunków rekreacyjnych.

Rekultywacja jezior ma również wpływ na ryby, które są ważnym elementem ekosystemu i źródłem pożywienia dla ludzi. W zależności od rodzaju i skali rekultywacji, wpływ ten może być pozytywny lub negatywny.

Pozytywny wpływ rekultywacji na ryby polega na:

 - zmniejszeniu ilości substancji toksycznych i szkodliwych mikroorganizmów w wodzie, co poprawia jakość i bezpieczeństwo ryb

- zwiększeniu ilości tlenu w wodzie, co zapobiega uduszeniu ryb i stymuluje ich wzrost i rozmnażanie

- zmniejszeniu ilości glonów i osadów organicznych, co poprawia przejrzystość wody i ułatwia rybom zdobywanie pokarmu

- przywróceniu naturalnego pH i twardości wody, co wpływa na zdrowie i odporność ryb

- zwiększeniu zróżnicowania gatunkowego ryb, co zwiększa ich liczebność i bogactwo

 Negatywny wpływ rekultywacji na ryby polega na:

 - zaburzeniu naturalnego cyklu życiowego ryb, np. przez zmianę temperatury lub poziomu wody

- uszkodzeniu lub zniszczeniu siedlisk ryb, np. przez usunięcie roślinności wodnej lub dna jeziora

- zmniejszeniu dostępności pokarmu dla ryb, np. przez usunięcie planktonu lub bezkręgowców

- wprowadzeniu obcych gatunków ryb, które mogą konkurować lub krzyżować się z rodzimymi gatunkami

- wywołaniu stresu lub chorób u ryb, np. przez hałas lub chemikalia

 Rekultywacja jezior jest więc procesem, który wymaga odpowiedniego planowania i monitorowania, aby zapewnić korzyści dla środowiska i ludzi, a jednocześnie minimalizować negatywne skutki dla ryb. Rekultywacja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb i warunków każdego jeziora, a także uwzględniać interesy różnych użytkowników i grup społecznych.

 Moje odczucia

Jestem zadowolona z rezultatów, choć uważam, że za każdym razem, gdy korzystamy z tego typu pomocy, należy rzetelnie zweryfikować wiarygodność przedstawionych informacji. Poprosiłam więc AI o podanie  źródła przedstawionych i informacji. Jestem pozytywnie zaskoczona wiarygodnością cytowanych źródeł.

 Joanna Romańska 

(studentka mikrobiologii)

**Źródła informacji:** wg. AI Bing

[1] Jilbert T., Couture R.-M., Huser B.J., Salonen K. (2020) Preface: Restoration of eutrophic lakes: current practices and future challenges. Hydrobiologia 847: 4343–4357. https://link.springer.com/article/10.1007/s10750-020-04457-x

[2] Søndergaard M., Liboriussen L., Pedersen A.R., Jeppesen E. (2008) Lake Restoration by Fish Removal: Short- and Long-Term Effects in 36 Danish Lakes. Ecosystems 11: 1291–1305. https://link.springer.com/article/10.1007/s10021-008-9193-5

[3] Moss B., Stephen D., Alvarez C., Becares E., Van de Bund W., Collings S.E., Van Donk E., De Eyto E., Feldmann T., Fernández-Aláez C., Fernández-Aláez M., Franken R.J.M., García-Criado F., Gross E.M., Gyllström M., Hansson L.-A., Irvine K., Järvalt A., Jensen J.-P., Jeppesen E., Kairesalo T., Kornijów R., Krause T., Künnap H., Laas A., Lill E., Lorens B., Luup H., Miracle M.R., Nõges P., Nõges T., Nykänen M., Ott I., Peczula W., Peeters E.T.H.M., Phillips G., Romo S., Russell V., Salujõe J., Scheffer M., Siewertsen K., Smal H., Tesch C., Timm H. & Tunney T.D. (2003) The determination of ecological status in shallow lakes - a tested system (ECOFRAME) for implementation of the European Water Framework Directive. Aquatic Conservation: Marine and Freshwater Ecosystems 13: 507–549. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/aqc.592

[4] Zhang Y. (2020) Lake and River Restoration: Method, Evaluation and Management. Water 12(4): 977. https://www.mdpi.com/2073-4441/12/4/977

[5] NOAA Fisheries (2023) Habitat Restoration in the Great Lakes: By the Numbers. https://www.fisheries.noaa.gov/feature-story/habitat-restoration-great-lakes-numbers


Grafika wygenerowana przez BIng, polecenie "Wygeneruj grafikę: rekultywacja jezior, jezioro eutroficzne, Pojezierze Mazurskie."

 Komentarz 

Na zajęciach z hydrobiologii, jako element dodatkowy, sprawdzamy wspólnie ze studentami jak i do czego można sensownie wykorzystać różne narzędzia AI. Na przykład modele językowe takie jak Chat GPT, Bard czy Bing. Jeśli wpiszemy prostą komendę (prompt) to otrzymamy proste i ogólnikowe odpowiedzi. Lepsze efekty osiągnąć można przez kolejne pytania już bardziej szczegółowe (przykładem są dwie zamieszczone grafiki). Zawsze oczywiście pozostanie konieczność sprawdzenia uzyskanych rezultatów. W przypadku Bing otrzymujemy linki do źródeł. Niemniej szczegółowość instrukcji decyduje o tym, do jakich źródeł algorytm sięgnie. Żeby osiągnąć zadawalająca biegłość trzeba wiele razy spróbować różnych opcji. AI jest jak każde narzędzie, warto je dobrze poznać by sensownie wykorzystywać. Studia i uniwersytet to dobry czas i miejsce na uczenie się przez eksperymentowanie.

Podziękowania za poprowadzenie Programu "Przyjaciele Ziemi" (jesień 2023)

 

Dzień dobry,

Na ręce Pana prof. Stanisława Czachorowskiego z Wydziału Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie, składamy serdeczne PODZIĘKOWANIA za poprowadzenie Programu "Przyjaciele Ziemi" 09.11.2023 r. oraz edukację proekologiczną i budowanie postawy świadomego dbania o przyrodę i otaczające Nas środowisko w gronie małych słuchaczy Uniwersytetu Nowoczesnego Obywatela.

Szczególne podziękowania składamy również Funkcjonariuszom Straży Miejskiej, którzy zadbali o zabezpieczenie Naszego spotkania, a także promocję zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i pieszym.

Z wyrazami szacunku i uznania:

Zbigniew Majchrzak Uniwersytet Nowoczesnego Obywatela

Przedszkolaki, Nauczyciele i Dyrektorzy Przedszkoli Miejskich nr: 1, nr: 13, nr: 19, nr: 36 w Olsztynie


piątek, 10 listopada 2023

Koła naukowe na Student EXPO 2023



8.11.2023 odbył się na UWM Student EXPO
Z Wydziału Biologii i Biotechnologii wystawiły się cztery Koła Naukowe:
  • KN Zoologów, 
  • KN "Neuron", 
  • KN Botaników
  • SKN Mykologów
To był dobrze spędzony czas. Więcej o wydarzeniu na stronie głównej UWM 






czwartek, 9 listopada 2023

Czy telefonem można oznaczać wodne bezkręgowce?

„Jak i w jakim zakresie przydatny był telefon i aplikacje internetowe w oznaczaniu bentosu. Jak robiliście zdjęcia (telefon, telefon z opcją lupa, binokular), z jakich korzystaliście aplikacji i jakie były rezultaty, co się i do jakiego poziomu udało oznaczyć a co nie.” (z dyskusji w czasie zajęć z hydrobiologii)

Telefon komórkowy okazał się być niezwykle przydatny w oznaczaniu bentosu. Natomiast aplikacje internetowe nie spełniły naszych oczekiwań.  Używałyśmy telefonu do robienia zdjęć, wyszukiwania informacji, a także skorzystałyśmy z funkcji lupy. Jakość zdjęć zależała od aparatu w telefonie. W przypadku przedstawionego wyżej zdjęcia był to iPhone 12, którego aparat główny wyposażony jest w matrycę 12 Mpix z przysłoną f/1,6 i optyczną stabilizacją obrazu.

Zaskoczyła nas wyjątkowa jakość lupy, która jako aplikacja dostępna była w używanym do zdjęć telefonie. Wcześniej wspomniany iPhone 12 wyposażony jest w podwójny aparat z funkcją zoomu optycznego i cyfrowego. Pierwszy obiektyw ma optyczny zoom x2, a drugi obiektyw posiada optyczny zoom x2,5. Dzięki temu połączeniu aparatów iPhone 12 oferuje zoom optyczny do x2,5 oraz zoom cyfrowy do x10 dla zdjęć.

Wartości te umożliwiły nam obserwacje detali bez potrzeby używania binokularu.

Sama aplikacja lupy jest bardzo przejrzysta i intuicyjna w użyciu. Na pewno sprawdziłaby się doskonale w warunkach terenowych. Możliwość dostosowania jasności, kontrastu, filtrów, a także użycie latarki pozwala użytkownikowi na optymalne dostosowanie obrazu do swoich indywidualnych potrzeb i warunków oświetleniowych. Dzięki tym funkcjom, aplikacja lupy może być używana zarówno w jasnym świetle słonecznym, jak i w nocy, zapewniając klarowny obraz nawet w trudnych warunkach oświetleniowych.

Dla porównania zdolności binokularu i lupy zestawiłyśmy dwa zdjęcia wykonane tym samym telefonem.
binokular
lupa w telefonie
 
Zdjęcie pierwsze wykonano z użyciem binokularu, bez powiększenia w telefonie. Do zdjęcia drugiego nie używałyśmy binokularu, natomiast do jego wykonania użyto funkcji lupy. W zestawieniu z binokularem zdjęcia z użyciem lupy w telefonie jakościowo wypadają gorzej. Jednakże opcja z telefonem komórkowym jest wygodniejsza, łatwiej dostępna. Telefon komórkowy większość osób nosi przy sobie cały czas, a binokular jest urządzeniem mniej poręcznym, wymagającym dodatkowo podłączenia do prądu.

Oczywiście telefon nie zastąpi nam w 100% binokularu, ale stanowić może dodatek nie tylko do wykonywania fotografii, ale także do powiększania widzianych obiektów w terenie.

Do oznaczania bentosu oprócz tradycyjnych kluczy używałyśmy dwóch aplikacji oraz możliwości wyszukiwania po obrazie w przeglądarce Google.

Po uruchomieniu aplikacji Seek występują dwie opcje – można załadować zdjęcie z galerii lub skierować aparat na roślinę, zwierzę. Dzięki zastosowaniu systemu taksonomicznego, aplikacja jest w stanie oznaczyć gatunek obiektu. Aplikacja Seek bardzo zawiodła nas swoim działaniem. Pomimo bazy 30 tysięcy gatunków, które potrafi rozpoznać, nie pomogła nam w oznaczeniu ani jednego organizmu.

Drugą używaną przez nas aplikacją była Picture Insect: Spiders & Bugs. Aplikacja ta pomimo dużo uboższej bazy – 4000 gatunków, dla nas była przyjemniejsza w użytku niż aplikacja Seek. Ogromną jej zaletą jest przedstawienie użytkownikowi 4/5 propozycji opcjonalnego dopasowania gatunków do badanego obiektu. Dodatkowo baza bogata jest w zdjęcia wykonane przez innych użytkowników.



Dodatkowo aplikacja umożliwia zadanie pytania do AI, które powinno udzielić nam informacji na temat badanego owada. Aplikacja ta pomogła nam w oznaczeniu owada (larwa ważki) do podrzędu Anisoptera. Niestety aplikacja nie umożliwiła nam oznaczenia innych organizmów. Propozycje przez nią przedstawiane były błędne lub nie padały wcale.




Przy oznaczaniu podjęłyśmy również próbę identyfikacji organizmów za pomocą wyszukiwarki Google.




Niestety funkcja okazała się być nieprzydatna w przypadku naszych zdjęć. Dla przykładu ślimak porównany został do brudnej wody, rur.

Podsumowując, podczas próby oznaczania bentosu użyłyśmy różnych metod, w tym tradycyjnych kluczy papierowych oraz aplikacji mobilnych - Seek i Picture Insect: Spiders & Bugs. Pomimo dużej bazy danych, aplikacja Seek okazała się nieskuteczna w identyfikacji obiektów, podobnie jak wyszukiwarka Google, która generowała nietrafne propozycje. Z kolei Picture Insect, mimo mniejszej bazy, okazał się bardziej przydatny dzięki opcjom dopasowania gatunków oraz możliwości zadawania pytań sztucznej inteligencji.

Wnioskiem z tych doświadczeń jest to, że tradycyjne klucze pozostają bardziej efektywne
i precyzyjne w oznaczaniu organizmów bentosowych. Aplikacje mobilne mogą stanowić dodatkowe narzędzie, jednak ich skuteczność wciąż wymaga usprawnień. W miarę postępu technologii, aplikacje te mogą zostać doskonalone i stać się bardziej pomocne w przyszłości. Uważamy, że obecnie lepiej jest używać kluczy tradycyjnych jako głównej metody identyfikacji, a aplikacji mobilnych - jako uzupełniającego narzędzia wspomagającego proces oznaczania bentosu.

Nikola Sajnóg, Karolina Długińska, Paulina Kruszewska, Martyna Kowalska

środa, 8 listopada 2023

Organizmy żyjące w Jeziorze Kortowskim

Błotniarka stawowa i racicznica zmienna, widok spod binokularu,
fot. Iga Jasińska, październik 2023 r.

Jezioro Kortowskie, jest to akwen wodny znajdujący się w południowo-zachodniej części miasta Olsztyna, bezpośrednio sąsiadujące ze studenckim miasteczkiem o nazwie Kortowo. Ten zbiornik wodny to jeden z 11 jezior znajdujących się w Olsztynie, jego powierzchnia to blisko 90 ha. Jest to jezioro przepływowe, a oznacza to, że wpadają do niego mniejsze śródlądowe strumyki oraz mała rzeczka o podobnej nazwie Kortówka.

Jezioro Kortowskie to nie tylko atrakcyjny dla oka akwen wodny, ale miejsce gdzie pod powierzchnią wody kryje się inny ekscytujący świat. Jest znane nie tylko ze swojej scenerii, ale również z różnorodności organizmów, które w nim żyją. Stanowi obszar bytowania wielu organizmów mikroskopijnych oraz małych zwierząt wodnych. To właśnie tutaj w na dnie jeziora, czy też w głębinach, swoje życie prowadzi wiele gatunków glonów, pierwotniaków i skorupiaków. Do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu, te organizmy są niezbędne i odgrywają dla niego bardzo ważną rolę. Każdy organizm charakteryzuje się swoją odrębną specyfik i zajmuje w nim unikalne miejsce.

Zbiornik wodny jest kwintesencją harmonii, natury i piękna polskiej przyrody Warmii i Mazur. Przebywając nad brzegiem jeziora, możemy dostrzec niezwykły świat, który skrywa w sobie wiele tajemnic oraz fascynujących historii i zjawisk.

Jezioro Kortowskie stanowi dom dla wielu organizmów, jest to miejsce w którym możemy spotkać m.in.: ośliczkę wodną - Asellus aquaticus - gatunek skorupiaka z rzędu równonogów. Środowisko bytowania to dno akwenu wodnego wód słodkich pośród obumarłej roślinności, gdzie zjada szczątki organiczne. Swój tryb życia prowadzą na dnie zbiorników wodnych potrafią bardzo szybko się przemieszczać. Ciało tego organizmu jest spłaszczone, segmentowane i nie przekracza 12 mm długości. Ośliczka charakteryzuje się brązowym ubarwieniem ciała, które jest dostosowane do otoczenia. Przystosowana do zanieczyszczeń organicznych zbiorników wodnych, potrafi funkcjonować w wodnym siedlisku narażonym na dopływ ścieków oraz metali ciężkich. W Polsce to najpospolitszy, ubikwistyczny skorupiak spotykany na obszarach wodnych, zarówno płynących jak i stojących.

Kolejnym organizmem, który można spotkać w Jeziorze Kortowskim jest błotniarka stawowa - Lymnaea stagnalis - gatunek kosmopolityczny, który występuje licznie w zbiornikach słodkowodnych. Organizm ten odżywia się pokarmem roślinnym, martwą materią organiczną, a czasami padliną zwierząt. Ciało składa się z głowy na której znajdują się czułki, które dla ślimaka stanowią narząd zmysłu. Głowa jest wyraźnie oddzielona od nogi będącej głównym narządem ruchu, a także worka trzewiowego. Błotniarka posiada narządy rozrodcze męskie i żeńskie, dlatego jest gatunkiem hermafrodytyczny, a najczęstszym typem zapłodnienia jest zapłodnienie krzyżowe. Błotniarka jest bardzo dobrym bioindykatorem dla wielu substancji chemicznych, ponieważ jest wrażliwa na zmiany chemiczne wód. To bardzo powszechny gatunek mięczaków wodnych, w naszej strefie klimatycznej. Występują w stawach i jeziorach w warunkach naturalnych.

Powszechnie w wodach śródlądowych, a co za tym idzie również w Jeziorze Kortowskim spotykamy pijawkę końską - Haemopis sanguisuga – gatunek nazywany pospolicie pijawką wielożerną z rodziny Haemopidae. To jedna z największych żyjących w Polsce pijawek. Najczęściej występuje na terenach nizinnych, jednakże może występować w zbiornikach wodnych na wyżynach i w górach. Pospolicie występuje w stojących i wolno płynących wodach słodkich, a okresowo przebywa na lądzie, natomiast na zimę zagrzebuje się w osadach dennych. Jej rozmiary mieszczą się w granicach od 6 do 10 cm długości. Na końcach ciała znajdują się przyssawki. Ciało pokryte jest oskórkiem z wyraźnie widocznymi pierścieniami. Grzbiet pijawki jest wyraźnie ciemniejszy, a spód jaśniejszy. Nie pasożytują na ssakach, ponieważ są organizmami drapieżnymi. Żywią się skąposzczetami, drobnymi mięczakami i larwami owadów. Upolowana zdobyć jest połykana w całości albo wysysana. Jest organizmem wytrzymałym na głód, który może wytrzymać nawet 7 miesięcy bez pożywienia.

Biorąc pod uwagę, że Jezioro Kortowskie, jest to słodkowodny akwen znajdujący się na terenie nizinnym, możemy doszukiwać się w nim również miejsca bytowania takich gatunków jak: szczeżuja spłaszczona - Pseudanodonta complanata - to europejski gatunek małża z rodziny skójkowatych. Najczęściej spotykany w naturalnych, czystych rzekach. W Polsce jest objęty częściową ochroną gatunkową z uwagi na zagrożenie wyginięciem. Posiada charakterystyczny kształt najczęściej owalny lub wąskolejowaty. Mięczak filtrujący przeprowadza proces odżywiania poprzez filtrację pokarmu. Głównym typem obszarem występowania są jeziora i rzeki o piaszczystym dnie i przejrzystej wodzie. Gatunek wymaga dobrej jakości wody (pH 6,8-8,0). Jest bardzo wrażliwy na skokowe zmiany parametrów wody.

Kolejnym organizmem, który jest spotykany na terenie niemalże, całej Europy więc nie mogłoby, go zabraknąć również w opisywanym zbiorniku wodnym, jest jętka pospolita - Ephemera vulgata - należą do gatunku owadów z rzędu jętek i rodziny jętkowych. Charakteryzują się smukłym ciałem, które jest pokryte miękkim oskórkiem i osiągają rozmiary od 1 do 2 milimetrów długości. Środowisko lęgowe jętek to woda do której jaja są składane, po czym samiec i samica giną. Organizmy te są bardzo wrażliwe, na wszelkie zmiany w środowisku wodnym. Głównie zasiedlają dno i brzegi czystych zbiorników wodnych lub te o niskim poziomie zanieczyszczenia. Odżywiają się materią organiczną, kawałkami roślin, mikroskopijnymi glonami, a czasami innymi owadami.

Pozostając przy popularnych gatunkach, tak samo jak jętki pospolite, w Jeziorze Kortowskim, możemy spotkać organizm, który charakteryzuje się tym, iż miejsce jego bytowania to wody słodkowodne, śródlądowe, a mianowcie mowa tutaj o chruścikach - popularnie zwane kłódkami - larwy budują różnorodne domki z fragmentów roślin, piasku i kamyczków. Budowane są w celach ochronnych przed drapieżnikami. Środowisko występowania to wody śródlądowe m.in. strumyki lub brzegi jezior. Larwy chruścików są dobrymi bioindykatorami wykorzystywanymi w biomonitoringu wód. Stanowią liczny element makrozoobentosu rzek. Miejsce występowania owadów, to wszystkie typy wód śródlądowych.

W przytaczanym zbiorniku wodnym, możemy również spotkać organizmy, które radzą sobie żyjąc w każdych warunkach bez względu na poziom czystości wody, a należy do nich m.in.: ochotka - to małe owady podobne do komarów z rodziny muchówek. Posiadają wydłużone przednie nogi oraz wydatne czułki. Siedliskiem bytowania larwy ochotki są wody o średnim stopniu zanieczyszczenia. Najczęściej występujące są larwy Chironomus, które mają duże rozmiary i charakterystyczne czerwone kolory - jest to spowodowane obecnością związku analogicznego z hemoglobiną. Poprzez tak wykształtowany organizm, mogą zamieszkiwać miejsca z ograniczoną obecnością w wodzie, takie jak: obszary bardzo zanieczyszczone organicznie oraz dna jezior.

Jezioro Kortowskie, charakteryzuje się dnem piaszczysto-mulistym, co pozwala na bytowanie kolejnemu gatunkowi, który z uwagi na swoje usposobienie i przystosowania do warunków potrafi funkcjonować, a jest nim Molanna angustata - gatunek owada z rzędu chruścików, których larwy budują charakterystyczne domki z piasku. Pospolicie występują w jeziorach oraz roślinności rzek. Owady te unikają bytowania na terenach jezior dystroficznych. Jest gatunkiem pospolitym, na pojezierzu mazurskim. Piasek pokryty warstwą detrytusu, jest podłożem typowym dla występowania larw.

Należy, też pamiętać że w jeziorach niektóre organizmy, nie tylko żerują ale również pomagają, poprzez oczyszczanie czy filtrowanie wody, i właśnie przedstawicielem takiego pożytecznego gatunku na Kortowie jest racicznica zmiennaDreissena polymorpha - niewielki małż (o rozmiarach muszli około 3 cm), kształtem przypomina racice parzystokopytnych, a gdy nie są zniszczone nawet kopyta. Preferowanym miejscem występowania są duże zbiorniki wodne, głównie rzeki, ale można je również spotkać w małych i średnich nizinnych ciekach. W przeciwieństwie do większości rodzimych małż, które potrafią aktywnie się przemieszczać, racicznica jest zwierzęciem osiadłym. Organizm ten nie jest specjalnie wybredny, jeżeli chodzi o rodzaj podłoża, ponieważ można ją spotkać na kamieniach, podporach mostów, przerastających brzegi korzeniach drzew. Gatunki larw wolno pływających, zasiedlają również powierzchnię muszli innych małż, a także pancerzykach raków. Racicznica jest również wykorzystywana przez wędkarzy, jako przynęta na ryby z gatunku karpiowatych.

Jezioro Kortowskie to jeden z najciekawszych ekosystemów umiejscowionych na Warmii i Mazurach, dlatego będąc w Olsztynie warto poświęcić chwilę czasu na spacer brzegiem jeziora.

Iga Jasińska
studentka mikrobiologii

Mikroskop stereoskopowy (binokular) – mikroskop optyczny dedykowany do obserwowania małych owadów – obraz powiększony i trójwymiarowy, fot. Iga Jasińska, październik 2023 r.

Pijawki, widok spod binokularu,
fot. Iga Jasińska, październik 2023 r.
Larwa chruścika, rodzina Phryganeidae, widok spod binokularu,
fot. Iga Jasińska, październik 2023 r.


Wykorzystane źródła: 

Metoda Olszewskiego na ratunek: jak przywrócono blask Jeziora Kortowskiego w Olsztynie

Plaża Jeziora Kortowskiego zlokalizowana przy studenckiej dzielnicy Kortowo, listopad 2023, fot. Paulina Kruszewska


Jezioro Kortowskie jest zlokalizowane w Olsztynie, w bezpośrednim kontakcie z dzielnicą studencką Kortowo. Niestety mimo świetnego ulokowania, jezioro to było narażone na narastające problemy ekologiczne, takie jak eutrofizacja i degradacja jakości wody.

Według definicji eutrofizacja jest to wzrost trofii, czyli żyzności wód na skutek nadmiernego wzbogacenia ich w mineralne składniki pokarmowe. Następuje to w wyniku braku zrównoważonego dopływu, odpływu i gromadzenia się substancji organicznych i biogennych w zbiorniku. Ten proces prowadzi również do wzrostu roślinności jak i zakwitów sinic. Eutrofizacja jest problemem spowodowanym głównie przez działalność człowieka, który odprowadza nieczystości i ścieków z obszarów miejskich do jeziora. Jezioro Kortowskie nie jest wyjątkiem w globalnym kontekście tego zjawiska, ponieważ jeziora na całym świecie borykają się z problemem eutrofizacji.

W latach pięćdziesiątych Jezioro Kortowskie było bardzo silnie zanieczyszczone. Przydenne warstwy były pozbawione tlenu zarówno w sezonie zimowym jak i letnim. Na głębokości 5 metrów występował siarkowodór. Uciążliwe były także zakwity fitoplanktonu, które utrzymywały się od kwietnia do września.

Pomimo istnienia wielu jezior, które zostały poddane rekultywacji, Jezioro Kortowskie stanowi unikalny przypadek. Rekultywację, inaczej nazywaną też eksperymentem kortowskim bądź metodą Olszewskiego, rozpoczęto w 1965 roku, przez prof. Przemysława Olszewskiego. Uruchomił on rurociąg leżący na dnie, który doprowadzał do odpływu wody hypolimnionu. Ta metoda rekultywacji była pierwszą, wdrożoną w skali technologicznej. Ten niesamowity pomysł wykorzystywano później w wielu jeziorach w Europie jak i Ameryce Północnej.

Eksperyment kortowski- tablica informacyjna, listopad 2023, fot. Paulina Kruszewska

Metoda Kortowska opiera się na zastosowaniu samoczynnego napływu wody zamiast mechanicznego pompowania. Polega ona na zamknięciu naturalnego odpływu powierzchniowego z jeziora przy pomocy spiętrzenia wody za pomocą jazu, co prowadzi do wytworzenia ciśnienia hydrostatycznego umożliwiającego odpływ wód przydennych poprzez specjalnie ułożony rurociąg. Zamiast odprowadzania wód powierzchniowych, metoda ta umożliwia odprowadzanie dolnych warstw wody, które są odtlenione i bogate w związki biogenne.

Jednym z głównych zalet tej metody jest brak konieczności wykorzystania energii do jej działania. Niemniej jednak, jak w przypadku każdej metody, ma ona również pewne wady. W przypadku metody Kortowskiej jest to czas. Proces ten jest długotrwały, a po 17 latach użytkowania drewniany rurociąg, będący kluczowym elementem tej metody, przestał spełniać swoją funkcję z powodu złego stanu technicznego. Jednakże w latach 1974-1975 wybudowano i zainstalowano nowy rurociąg wykonany z włókna szklanego i żywic poliestrowych, który zastąpił starszą nie zbyt trwałą konstrukcję.

Podsumowując wieloletnie badania Jeziora Kortowskiego wykazały, iż usuwanie wód przydennych zahamowało proces eutrofizacji zbiornika. Już w pierwszych latach działania rurociągu można było zauważyć poprawę warunków tlenowych w zimie. W późniejszych latach zaobserwowano zmniejszenie pionowego zasięgu i skrócenie czasu trwania warunków beztlenowych, eliminację siarkowodoru oraz zwiększenie widzialności do około 2 metrów. Ważnym aspektem było pojawienie się organizmów planktonowych charakterystycznych dla jezior umiarkowanie eutroficznych, a także dużo niższe stężenia azotu i fosforu na dnie jeziora.

Rekultywacja Jeziora Kortowskiego jest istotna z punktu widzenia biologii, ponieważ przyczynia się do poprawy czystości wody i zwiększenia zróżnicowania roślin i zwierząt. Istotnym aspektem było przywrócenie zdrowej i zrównoważonej populacji organizmów. Kolejnym kluczowym elementem jest ochrona bioróżnorodności, czy ochrona zasobów naturalnych jeziora. Rekultywacja wpływa również pozytywnie na walory rekreacyjne jeziora, zwiększając jego atrakcyjność i bezpieczeństwo dla ludzi. Przyciąga to turystów, ponieważ każdy z nas preferuje odwiedzanie czystych, przejrzystych jezior z dużą bioróżnorodnością.

Paulina Kruszewska - studentka mikrobiologii

Źródła:
  • Wiśniewski G., Dunalska J., Rekultywacja Jeziora Kortowskiego, 2013. Dziedzictwo przyrodnicze Warmii, Mazur i Powiśla.
  • https://web.archive.org/web/20131029205456/http://wnos.uwm.edu.pl/news/405/czytaj/372/pierwsza-na-swiecie-metoda-rekultywacji-jezior.html (02.11.2023r.)

 

Lokalizacja rury Olszewskiego- ujście Kortówki z Jeziora Kortowskiego, listopad 2023, fot. Paulina Kruszewska.


wtorek, 7 listopada 2023

Rekultywacja Jeziora Kortowskiego

Jezioro Kortowskie, listopad 2023, fot. Ewa Wasilewska.


Jezioro charakteryzuje się powolną wymianą wody, jest to zagłębienie terenu wypełnione wodą. Jezioro Kortowskie jest bardzo atrakcyjne dla turystów, dzieci przyjeżdżających do Olsztyna na kolonie oraz przede wszystkim dla studentów ponieważ to właśnie na kampusie Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego znajduje się to jezioro. Jezioro usytuowane jest w pięknym miejscu, w pobliżu lasu i parku. Studenci i turyści latem lubią spędzać czas nad Jeziorem Kortowskim, kąpać się czy też spacerować w pobliżu podziwiając piękne widoki. Ale nie zawsze tak było… Jezioro Kortowskie charakteryzuje duża żyzność wód, prowadzi ona do bujnego rozwoju flory i fauny co może doprowadzić do eutrofizacji jeziora. Położenie blisko uniwersytetu, osiedli mieszkalnych i jednostki wojskowej powodowało niekontrolowane odprowadzenia ścieków do jeziora. Wszystkie te czynniki doprowadziły do do eutrofizacji jeziora czyli jego przeżyźnienia. W większości przypadków do eutrofizacji dochodzi przez nadmiar związków azotu i fosforu. Eutrofizacje możemy zaobserwować gołym okiem, woda jest mętna jak zupa, dochodzi do rozwoju sinic, glonów. Obumierające glony opadają na dno zbiornika i ulegają rozkładowi. Do tego zużywany jest tlen zgromadzony w przydennych warstwach wody, gdy brakuje tlenu pojawiają się oczywiście bakterie beztlenowe kontynuujące rozkład, ale produkują także szkodliwy (i niezbyt ładnie pachnący) dla organizmów siarkowodór. I właśnie do tego doszło w latach pięćdziesiątych nad Jeziorem Kortowskim. Warunki beztlenowe w warstwach naddennych jeziora obserwowane były latem i zimą. W roku 1952 południowa część zbiornika była pozbawiona tlenu przez 134 dni, a siarkowodór stwierdzono już na głębokości 5 m! Oczywiście miłe spędzanie czasu i kąpiele nad jeziorem nie były możliwe. Pojawiały się uciążliwe zakwity fitoplanktonu, które utrzymywały się nieprzerwanie nawet przez kilka miesięcy. Wtedy profesor Przemysław Olszewski powiedział dosyć!

Prof. Olszewski podjął decyzję o rekultywacji zbiornika wodnego, nie chciał dalszej degradacji Jeziora Kortowskiego. Dzięki niemu Jezioro Kortowskie jest najdłużej rekultywowanym zbiornikiem w Polsce, a nawet na świecie! Zimą 1955/1956 zbudowano drewniany rurociąg i ułożono go na dnie jeziora. Różnica poziomów wody między górną krawędzią rurociągu, a powierzchnią podpiętrzonego jeziora wywiera ciśnienie, co powoduje samoistny wypływ wody rurociągiem. Zamiast wód powierzchniowych więc wypływają odtlenione i silnie zanieczyszczone wody naddenne. Wody odprowadzane rurociągiem kierowane są do odpływającej z jeziora rzeki Kortówki. Po 17 latach działania rurociąg przestał spełniać swoją funkcję (był drewniany więc nic zadziwiającego). W latach 1974-1975 nawiązano współpracę z Zakładem Tworzyw Sztucznych Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej i zbudowano nowy rurociąg z włókna szklanego i żywic poliestrowych, który w lipcu 1976 roku rozpoczął swoją pracę i działa do dziś!

Wieloletnie badania wykazały, że pomysł prof. Olszewskiego był wspaniały, a usuwanie wód naddennych zahamowało eutrofizację. Korzystne efekty i niski koszt czyni tę metodę bardzo atrakcyjną. W Europie metodą tą rekultywuje się około 40 zbiorników wodnych, a budzi ona także duże zainteresowanie w Stanach Zjednoczonych oraz w Kanadzie. Oczywiście jak każda metoda i ta ma swoje minusy. Metoda ta może być stosowane tylko w zbiornikach przepływowych z dodatnim bilansem wody o znacznej wymianie wody w ciągu roku, nie powinna być stosowana w jeziorach płytkich, rurociąg musi sięgać miejsca o największej głębokości, ale co ważne „głęboczek” nie powinien być w niedużej odległości od odpływu. Oczywiście najbardziej przeszkadzającym dla turystów i odwiedzających jezioro- nieprzyjemny zapach siarkowodoru. Niestety przy ujściu rurociągu do rzeki można wyczuć zapach siarkowodoru. Ale czy jest to najważniejsze? Myślę, że pomimo, czasem, wyczuwalnego nieprzyjemnego zapachu należy przede wszystkim myśleć o plusach rekultywacji jeziora. Nie ma już w nim niebezpiecznych zakwitów sinic, woda jest przejrzysta, rozwija się tam życie ponieważ panują tam warunki tlenowe. Przestrzeń rekreacyjna jeziora jest teraz dostępna dla mieszkańców miasta, studentów, wypoczywających turystów. Latem, w okresie wakacji można zaobserwować dużą liczbę kapiących się i korzystających ze sprzętów wodnych. Baza turystyczno- rekreacyjna wokół jeziora jest elementem zwiększającym atrakcyjność Kortowa jako miejsca do uprawiania różnych form odpoczynku. Teraz jezioro jest atrakcyjne nie tylko latem podczas kąpieli, ale także podczas spacerów.

Ewa Wasilewska



Piśmiennictwo
  • PARSZUTO K., TANDYRAK R., GROCHOWSKA J., SIEŃSKA J. Rekultywacja trzech jezior w Olsztynie w kontekście rozwoju przestrzeni rekreacyjnej miasta, 2018. Prace i Studia Geograficzne http://www.dioblina.eu/Jezioro_Kortowskie (06.11.2023r.)
  • WIŚNIEWSKI G., DUNALSKA J., Rekultywacja Jeziora Kortowskiego, 2013. Dziedzictwo przyrodnicze Warmii, Mazur i Powiśla. 
  • https://www.wwf.pl/srodowisko/morza-i-oceany/eutrofizacja (06.11.2023r.)
  • https://web.archive.org/web/20131029205456/http://wnos.uwm.edu.pl/news/405/czytaj/372/pierwsza-na-swiecie-metoda-rekultywacji-jezior.html (06.11.2023r.)
Jezioro Kortowskie, listopad 2023, fot. Ewa Wasilewska.

poniedziałek, 6 listopada 2023

Zalety i wady Chatu GPT oczami studentki mikrobiologii

Mikrobiolog korzystający z Chatu GPT” - Grafika wygenerowana w kreatorze obrazów Bing.

Chat GPT jest to zaawansowany model języka naturalnego, stworzony przez OpenAl. Może być wykorzystywany w różnych dziedzinach, takich jak; komunikacja, tworzenie przeróżnych treści, badań naukowych i wiele innych. Zadane przeze mnie pytanie brzmiało następująco: „Jak to narzędzie sensownie wykorzystywać w kierunku mikrobiologia, do czego się nadaje, do czego nie ?” 

Odpowiedzi, wygenerowane przez Chat, były jednoznaczne i skonkretyzowane. Zastosowania, w których Chat GPT może być sensownie wykorzystywany w mikrobiologii :

1. Generowanie treści: Chat GPT może pomóc w tworzeniu artykułów, raportów, opisów produktów i innych treści tekstowych takich jak materiały edukacyjne. Jest szczególnie przydatny do zadań wymagających wielu tekstów o różnej tematyce.
  • Mikrobiolodzy mogą wykorzystać Chat GPT do tworzenia materiałów edukacyjnych, notatek związanych z mikrobiologią.
2. Tłumaczenie: Może służyć do automatycznego tłumaczenia tekstu z jednego języka na inny, co jest przydatne zarówno w komunikacji międzynarodowej, jak i w przetwarzaniu dużych ilości tekstu.

  • Większość artykułów związanych z zagadnieniami mikrobiologii pisane są na skalę międzynarodową, co wiąże się z dominacją języka angielskiego w tekstach. Chat GPT umożliwią sprawne i przejrzyste przetłumaczenie tekstu, bez wątpliwości o jego poprawność. Program pozwala na dokładne tłumaczenie, nawet specjalistycznych słów z zakresów mikrobiologicznych.

3. Przetwarzanie danych: Treści mikrobiologiczne składają się z wielu, ściśle połączony ze sobą informacji. Przy pomocy Chaty GPT można liczyć na pomoc przy analizie dużych zbiorów tekstowych, wydobywaniu informacji oraz generowaniu gotowych raportów na podstawie danych tekstowych.

  • Chat GPT może pomóc w analizie i przeglądzie ogromnej ilości literatury naukowej i danych mikrobiologicznych, które ze względu na swoją specyfikę aktualizowane są stosunkowo często. Może pomóc w identyfikacji ważnych publikacji, przeprowadzanych eksperymentów, czy nowych odkryć lub trendów w danej dziedzinie mikrobiologii.

4. Nauka i badania naukowe: Mikrobiolodzy mogą wykorzystywać Chat GPT do analizy literatury, generowania hipotez lub wspomagania w tworzeniu artykułów naukowych.

  • Mikrobiolodzy mogą korzystać z Chat GPT do rozwiązywania trudnych problemów natury badawczej. Mogą przedstawiać problemy badawcze lub hipotezy związane z działaniami ze ścieżki mikrobiologii, a Chat GPT może pomóc w generowaniu przejrzystych sugestii dotyczących metod badawczych, eksperymentów lub interpretacji wyników.

Warto jednak zaznaczyć, że Chat GPT to narzędzie, które działa na podstawie powszechnie dostępnej wiedzy i nie zastępuje w pełni eksperta z danej dziedziny. Mikrobiolog powinien mieć narzędzie na uwadze, lecz nie zapominać o krytycznym myśleniu, względem otrzymywanych odpowiedzi. Należy uwzględniać ograniczenia i możliwe błędy w generowanych odpowiedziach, a ewentualne otrzymane treści weryfikować za pomocą rzetelnych źródeł z zakresy danej dziedziny mikrobiologii.

Sytuacje mikrobiologiczne , w których Chat GPT może być niewłaściwy:

1. Diagnostyka kliniczna: Chat GPT nie jest w stanie zastąpić doświadczonego zawodowo mikrobiologa, bądź lekarza.

  • W procesie diagnozowania konkretnej infekcji lub choroby, jednym z najistotniejszych aspektów jest możliwość dostępu do specjalistycznego sprzętu. Pozwoli on na przeprowadzenie analizy mikroorganizmów na różnorodnych próbkach biologicznych, niezbędnych do uzyskania rzetelnych wyników.

2. Planowanie toku diagnostycznego: Sugestie generowane przez model Chatu GPT, w zakresie planowania toku diagnostycznego, należy interpretować każdorazowo indywidualnie. Po przeprowadzonym badaniu generowane odpowiedzi mogą kierować się uogólnionymi zasadami, nie biorą pod uwagę indywidualności przypadku.

  • Model nie jest w stanie uwzględnić wszelkich aspektów technicznych i praktycznych związanych z przeprowadzaniem skomplikowanych badań mikrobiologicznych.

3. Interakcje między mikroorganizmami: Celem mikrobiologów jest często badanie skomplikowanych interakcji między różnymi mikroorganizmami w danym środowisku.

  • Badania łączą w sobie specjalistyczną wiedzę mikrobiologiczną oraz umiejętność korzystania ze specjalistycznych narzędzi, których Chat GPT nie jest w stanie interpretować.

4. Wiedza ekspertów: Chat GPT posiada w swojej bazie informacje względnie ogólnodostępne. Wiedza ta może być niewystarczająca, aby sprostać specjalistycznym wymaganiom.

  • W niektórych sytuacjach mikrobiolog może potrzebować dostępu do głęboko specjalistycznej i rzetelnej wiedzy, która nie jest dostępna w ogólnych modelach językowych.

5. Leczenie chorób: Chat GPT nie jest w stanie zastąpić lekarza w prowadzeniu leczenia pacjentów z infekcjami mikrobiologicznymi.

  • Określenie odpowiedniego leczenia wymaga dostępu do bieżących informacji na temat oporności mikroorganizmów i dostępnych leków, których Chat GPT nie posiada.

Podsumowując, Chat GPT może spełniać swoją rolę, narzędzia pomocy, w tak skomplikowanej i wielopłaszczyznowej dziedzinie jaką jest mikrobiologii. Swoją przydatność argumentuje przy generowaniu sugestii, analizie specjalistycznej literatury, czy komunikacji naukowej. Należy jednak pamiętać, że żadna z licznie dostępnych internetowych form pomocy, nie zastąpi ekspertów mikrobiologicznych w sytuacjach, które wymagają specjalistycznej, usystematyzowanej, rzetelnej wiedzy, doświadczenia oraz umiejętności analizy laboratoryjnej.

Ideą Chatu GPT jest szybkie i sprawne generowanie tekstów, pozwoliło mi to na stworzenie wypowiedzi w szybkim czasie. Otrzymany tekst wymagał dopracowania pod względem językowym, potrzebna była weryfikacja słownictwa ściśle związanego z zagadnieniami mikrobiologii. Ogólny zamysł Chatu GPT, jako narzędzia wspomagającego pracę, jest w mojej ocenie pozytywny. Stosunkowo prosta obsługa i otrzymane odpowiedzi wywarły na mnie zaskakująco pozytywne wrażenie. Chat działał w sposób bardzo sprawny, a generowane odpowiedzi nie odbiegały od sensu zadawanych przeze mnie pytań. Należy jednak pamiętać o weryfikacji otrzymywanych informacji, gdyż problemem nie jest brak zrozumienia tematu przez Chat, lecz poziom wiarygodności generowanych treści. W mojej ocenie Chat GPT jest czymś, co w przyszłości pozbawi człowieka wizji samodzielnego myślenia, ponieważ po tak krótkim czasie działania Chatu można zauważyć, że młodzież posiłkuje się formami sztucznej inteligencji, przy odrabianiu praca domowych. Do form pomocy, takich jak Chat GPT, należy podchodzić w sposób rozważny z uwzględnienie wszystkich jego wad i zalet. Należy pamiętać, że nadal jest to jedynie forma pomocy w uzyskiwaniu informacji, a nie rzetelne źródło, które będzie jedyną formą bazową do naszej pracy.

Karolina Długińska (studentka mikrobiologii)