Przewodnim tytułem ostatniego numeru czasopisma naukowego "Toxins" jest publikacja, której współautorami są pracownicy Katedry Botaniki i Ochrony Przyrody naszego Wydziału. Autorzy przeprowadzili badania w wyniku których, za pomocą markerów molekularnych identyfikowano patogeniczne grzyby powodujące epidemię fuzariozy kłosów zbóż w Polsce w latach 2016 i 2017. Choroba ta może być powodowana przez szeroką gamę grzybów chorobotwórczych, do których mogą należeć grzyby wytwarzające niebezpieczne dla człowieka i zwierząt mykotoksyny. Autorzy w pierwszej kolejności pozyskali niemal pół tysiąca izolatów z pól uprawnych znajdujących się w różnych rejonach Polski.
W wyniku badań molekularnych z wykorzystaniem markerów real-time PCR stwierdzono, że głównym gatunkiem powodującym epidemię fuzariozy w większości obszarów Polski był filogenetyczny gatunek Fusarium graminearum sensu stricto. Gatunek ten wytwarza zagrażające zdrowiu człowieka i zwierząt trichoteceny. W dalszej części badań naukowych potwierdzono, że zdecydowana większość izolatów stanowi genotyp 15ADON. Genotyp ten wytwarza jedną z najbardziej toksycznych mykotoksyn grzybowych - deoksyniwalenol. Warty podkreślenia jest fakt, że jest to pierwsza publikacja wskazująca na tak znaczny udział omawianego gatunku/genotypu w polskich populacjach polowych grzybów patogenicznych. Autorzy badań wskazują, że powodem tego może być ocieplenie klimatu oraz znaczny wzrost zasiewów kukurydzy, której uprawa zwiększa efektywne wytwarzanie i rozprzestrzenianie się zarodników płciowych F. graminearum s.s.
W kolejnym etapie badań autorzy zsekwencjonowali grupę genów odpowiedzialnych za wytwarzanie trichotecenów i porównali te dane z sekwencjami DNA izolatów pozyskanych z innych krajów europejskich jak i z Ameryki Północnej i Południowej. Okazało się, że izolaty europejskie tworzą wspólną grupę genetyczną charakteryzującą się podobnym polimorfizmem DNA, co wskazuje na brak barier uniemożliwiających rozprzestrzenianie się genotypów F. graminearum s. s. w Europie. Natomiast, izolaty amerykańskie i europejskie tworzą dwie oddzielne grupy genetyczne, wskazując na barierę hamującą rozprzestrzenianie się tego gatunku na poziomie transkontynentalnym.
Autorzy podkreślają konieczność kontynuowania badań oraz potrzebę ich aktualizowania poprzez włączanie do analiz izolatów pozyskanych w przyszłych latach, z uwagi na wysoką plastyczność i zdolność adaptacyjną grzybów patogenicznych. Warto zaznaczyć, że badania te powstały dzięki dużemu zaangażowaniu młodych, ambitnych badaczy, w tym również studenta naszego Wydziału.
Opisywana publikacja: Bilska et al., 2018 - pdf
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz