E-barwniki (Noc Biologów 2018)

Stosowanie wszelkich dodatków do żywności regulują odpowiednie przepisy. Wszystkie te substancje muszą być sprawdzone pod względem bezpieczeństwa, skuteczności i potrzeby ich stosowania. Jeżeli substancja dodatkowa została zaaprobowana przez wszystkie kraje Wspólnoty Europejskiej, nadaje się jej kolejny numer obok litery E. Symbol ten musi pojawić się na opakowaniu produktu. Zarówno proces produkcji, jak i magazynowanie mogą przyczynić się do utraty przez niektóre produkty ich naturalnej barwy, walorów smakowych lub też cech jakościowych. Ze względu na to, że konsumenci przy wyborze produktów często kierują się ich wyglądem to producenci dokładają wszelkich starań o atrakcyjne zabarwienie swoich produktów. Na przykład groszek z puszki powinien mieć szczególny odcień zieleni określany jako „barwa zielonego groszku”, tymczasem konserwowany groszek bez dodatku barwnika byłby nieapetycznie szary.

Obecnie stosowane barwniki uważa się za bezpieczne dla zdrowia konsumenta, jednak kilka używanych wcześniej barwników smołowych uznano za rakotwórcze. W Polsce do barwienia masła dopuszcza się β-karoten syntetyczny lub naturalny (E 160). Barwione są również soki owocowe, napoje, dżemy, ciasta i cukierki. Najpowszechniej stosowane na świecie barwniki to: żółcień kwasowa (E 102), żółcień chinolinowa (E 104), żółcień pomarańczowa, betanina (E 162), karmel (E 150).

W naszym kraju aktualnie obowiązujące normy dopuszczają użycie następujących barwników naturalnych: karoten, szafran, orlean-annato, kurkum, koszenila, czerwień koszenilowa, chlorofil, indygo, karmel oraz 6 podstawowych barwników organicznych otrzymywanych z półproduktów pochodzących z przeróbki smoły pogazowej i ropy naftowej: tetrazyna, żółcień pomarańczowa, amarant, koksyna nowa, czerń brylantowa GN, indygotyna. Szczegółowy wykaz substancji dodatkowych (dozwolonych substancji dodatkowych), które mogą być wprowadzane do obrotu i stosowane w żywności, w tym w aromatach, zgodnie z ich funkcjami technologicznymi, oraz szczegółowe warunki ich stosowania, w tym rodzaj środków spożywczych, w których mogą być stosowane, oraz ich dopuszczalne maksymalne poziomy został zamieszczony w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2010 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych.

Uczestnicy warsztatów będą mieli okazję zapoznać się z najczęściej stosowanymi barwnikami wykorzystywanymi przez producentów do „koloryzowania” słodyczy. Dodatkowo uczestnicy zajęć będą mogli wykonać rozdział barwników metodą chromatografii cienkowarstwowej (TLC).

Miejsce: Korytarz Katedry Biochemii (III piętro), Collegium Biologiae, ul. Oczapowskiego 1
godz.:

• 16.00-17.00, 
• 18.00-19.00,

dr Angelika Król, dr Edyta Sienkiewicz-Szłapka