Eko-Memory – edukacyjną grę online

W dobie cyfryzacji i ciągłego pośpiechu coraz trudniej zachęcić dzieci do poznawania przyrody i jej tajemnic. Tymczasem świat ptaków i ryb polskich lasów oraz jezior kryje niesamowite piękno i ciekawostki, które warto odkrywać. Czy można więc połączyć edukację z nowymi technologiami? W odpowiedzi na to wyzwanie studenci biotechnologii Wydziału Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie stworzyli Eko-Memory – edukacyjną grę online, która łączy zabawę z nauką i pomaga rozwijać wiedzę o polskiej faunie.

Dlaczego to ważne?
Obecnie żyjemy w czasach, gdzie przedkładamy wygodę i nasz komfort ponad ekologię. Budujemy drogi szybkiego ruchu, które wymagają wycinki drzew. Używamy nawozów, które w nadmiernej ilości prowadzą do eutrofizacji jezior i śnięcia ryb. To wszystko powoduje, że zwierzęta mają coraz mniejsze obszary zdatne do życia. Celem naszego projektu było zatem stworzenie narzędzia, które w przyjemny i angażujący sposób wprowadzi dzieci (i nie tylko) w świat przyrody, zachęcając je do nauki przez zabawę. W dobie globalnych zmian środowiskowych świadomość ekologiczna kształtowana od najmłodszych lat jest kluczem do ochrony natury. To właśnie młode pokolenie za kilkanaście lat będzie odpowiedzialne za przyrodę, dlatego tak ważnym jest zaszczepienie w dzieciach ciekawości do poznawania natury i kształtowanie w nich wrażliwości ukierunkowanej na ochronę środowiska naturalnego. Chcieliśmy również pokazać, że nauka wcale nie musi być nudna. Dzięki Eko-memory dzieci: uczą się rozpoznawać gatunki ptaków i ryb, co rozwija ich wrażliwość na świat natury, w sposób praktyczny zdobywają wiedzę, która może przydać się zarówno w szkole, jak i podczas spacerów z rodzicami, gra pokazuje, że edukacja ekologiczna może być prosta i przyjemna.

Czym jest Eko-memory?
To interaktywna gra online oparta na klasycznym memory, w której gracze odkrywają kolejne karty, zapamiętując ich położenie. Każdy gatunek ma 4 warianty kart z różnymi ciekawostkami, dzięki czemu gra zawiera aż 64 informacje o ptakach i rybach. Każda karta zawiera:

• zaprojektowaną grafikę przedstawiającą dany gatunek
• nazwę gatunkową zwierzęcia
• krótki, ciekawy opis, który przybliża jego charakterystykę

Przykładowa karta

Dodatkowo wprowadziliśmy zegar, który mierzy czas każdej rundy, co zachęca graczy do poprawy względem swojego poprzedniego wyniku. Jest to ciekawa i edukująca gra, w której dzieci mogą zachęcać do rywalizacji swoich rówieśników lub rodziców. Eko-memory łączy elementy wizualne z nauką, zachęcając do odkrywania fauny polskich lasów i jezior. Przeznaczona jest głównie dla dzieci w wieku szkolnym, ale każdy miłośnik przyrody znajdzie w niej coś dla siebie.

Co osiągnęliśmy?

• Stworzyliśmy grę, która uczy i bawi jednocześnie.
• Pomagamy dzieciom rozwijać pamięć i koncentrację oraz przyswajać wiedzę w ciekawy sposób.
• Promujemy świadomość ekologiczną, bo poznanie to pierwszy krok do ochrony środowiska!

Eko-Memory to mały krok ku lepszej przyszłości, w której dzieci z szacunkiem i wiedzą będą patrzeć na otaczającą naturę. Dzięki takim inicjatywom możemy budować świadome, młode pokolenie, które pokocha i będzie chronić polską przyrodę. To właśnie małe kroki prowadzą do wielkich zmian!

Serdecznie zachęcamy wszystkich do gry i nauki. Sprawdź naszą grę tutaj Eko-Memory

Sandra Smoter

studentka biotechnologii

Olsztyńska mapa dla świadomego oddawania ubrań

 

Naszym celem jest promowanie świadomego podejścia do ubrań – zamiast je wyrzucać, dajmy im drugie życie! Dzięki mapie łatwo znajdziecie miejsca, gdzie możecie oddać, przerobić lub kupić ubrania w duchu zero waste. 

Stworzyliśmy mapkę, na której znajdziecie lokalizacje:

•  koszy PCK,
•  zakładów krawieckich,
•  second-handów.

Link do mapy: https://www.google.com/maps/d/u/0/viewer...

Dołączcie do nas ze swoją aktywnością, w trosce o planetę i nas samych! Rozwój zrównoważony jest sensownym wyborem przyszłości.

W trakcie przygotowywania mapy.

Studenci IV roku biotechnologii, Wydział Biologii i Biotechnologii, UWM w Olsztynie:

• Martyna  Baranowska, 
• Maciej Bielski, 
• Dariusz Błaszczyk, 
• Krzysztof Burba, 
• Beata Filipek,  
• Paulina Gargula, 
• Monika Gawrońska, 
• Gabriela Gmaj, 
• Karolina Goździewska, 
• Tomasz Perzyński, 
• Anna Poczykowska, 
• Mikołaj Sieciński, 
• Zuzanna Siedlecka, 
• Patrycja Świniarska, 
• Katarzyna  Zielińska.

Projekt realizujemy w ramach zajęć z przedmiotu „ochrona środowiska”, który jest prowadzony przez dr hab. Stanisława Czachorowskiego, prof. UWM. 

Oddaj niepotrzebne ubrania do koszy PCK. Dlaczego warto i jak pomaga to światu?

Studenci biotechnologii w trakcie wywieszania plakatów o akcji.

W naszych szafach często kryją się ubrania, które od lat nie ujrzały światła dziennego. Zdarza się, że zapomniane sukienki, koszule czy kurtki zalegają na półkach, zajmując cenną przestrzeń. Co z nimi zrobić? Zamiast wyrzucać je do śmieci, warto oddać je do koszy Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK). To drobny gest, który niesie za sobą ogromne korzyści – zarówno dla środowiska, jak i dla społeczeństwa.

Dlaczego oddawanie ubrań ma znaczenie?

Każdego roku na świecie produkowane są miliardy ton ubrań, a branża mody staje się jednym z największych źródeł zanieczyszczeń. Masowa produkcja odzieży przyczynia się do emisji gazów cieplarnianych, zużycia ogromnych ilości wody oraz chemikaliów, które trafiają do gleby i wód gruntowych. Tymczasem większość wyrzucanych ubrań nadal nadaje się do noszenia lub przetworzenia, ale ląduje na wysypiskach, gdzie ich rozkład może trwać nawet kilkadziesiąt lat.

Oddając niepotrzebne ubrania do koszy PCK, dajemy im drugie życie. Dzięki temu zmniejszamy zapotrzebowanie na nowe produkty, oszczędzamy zasoby naturalne i ograniczamy ilość odpadów. To krok w stronę zrównoważonej przyszłości.

Pomoc dla potrzebujących

Kosze PCK nie tylko chronią środowisko, ale także wspierają osoby znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej. Ubrania trafiają do rodzin o niskich dochodach, bezdomnych czy uchodźców, dla których odzież to nie tylko komfort, ale często podstawowa potrzeba. Niepotrzebne Ci już rzeczy mogą stać się wsparciem dla kogoś, kto ich naprawdę potrzebuje.

Jak to działa?

Kosze PCK są rozmieszczone w wielu miejscach w całej Polsce. Wystarczy zapakować czyste i suche ubrania w torbę i wrzucić je do jednego z pojemników. Można tam oddać również tekstylia domowe, takie jak pościele czy ręczniki. Pamiętaj jednak, aby nie wrzucać rzeczy mokrych, brudnych czy zniszczonych – takie odpady nie nadają się do recyklingu ani ponownego użycia.

Globalny problem gromadzenia ubrań

Według badań przeciętny Europejczyk wyrzuca około 11 kilogramów ubrań rocznie, z czego większość trafia na wysypiska. Jednocześnie stale rosnący trend fast fashion sprawia, że kupujemy więcej, nosimy krócej i szybciej się pozbywamy. Ta niekontrolowana konsumpcja doprowadza do powstawania ogromnych ilości odpadów, które przyczyniają się do degradacji środowiska.

Oddawanie ubrań do PCK lub innych organizacji to rozwiązanie, które pozwala zmniejszyć ten problem. Zamiast gromadzić niepotrzebne rzeczy w szafach lub wyrzucać je na śmietnik, możemy nadać im nowy cel i jednocześnie przyczynić się do budowania bardziej odpowiedzialnego świata.

Mały gest, wielka zmiana

Oddawanie ubrań do koszy PCK to prosty sposób, aby włączyć się w walkę z globalnym problemem odpadów tekstylnych. Ten gest nie wymaga od nas dużego wysiłku, a jego wpływ jest ogromny – wspiera środowisko, pomaga potrzebującym i propaguje ideę świadomego podejścia do konsumpcji.

Pamiętajmy: każda para spodni, każda koszula czy bluzka to nie tylko materiał, ale także zasoby i energia, które możemy oszczędzać. Warto zatem zrobić porządek w szafie, podzielić się tym, co niepotrzebne, i pomóc budować lepszą przyszłość dla naszej planety i społeczeństwa.

Czytaj więcej o akcji: https://fb.me/e/4fTIT9lZA  

Karolina Goździewska

Drugie życie ubrań – projekt na rzecz zrównoważonej mody

W dobie dynamicznie zmieniających się trendów i wszechobecnej „szybkiej mody” coraz więcej mówi się o jej negatywnych konsekwencjach dla środowiska, klimatu i naszego zdrowia. Produkcja taniej odzieży z materiałów syntetycznych, takich jak poliester, wiąże się z ogromnym zużyciem zasobów naturalnych, emisją gazów cieplarnianych oraz produkcją odpadów tekstylnych, które często trafiają na wysypiska, gdzie rozkładają się przez dziesiątki, a nawet setki lat. W odpowiedzi na te wyzwania, studenci Wydziału Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie zainicjowali wyjątkowy projekt pod hasłem „Drugie życie ubrań”.

„Drugie życie ubrań” to inicjatywa, której celem jest promowanie ekologicznego podejścia do mody i ograniczanie nadprodukcji tekstyliów poprzez edukację, praktyczne działania i budowanie świadomości w społeczności akademickiej oraz lokalnej. 

Projekt obejmuje szereg aktywności, takich jak:

• Oddawanie i wymiana ubrań: Wskazanie miejsc w Olsztynie, gdzie można oddać niepotrzebną odzież, zakupić ubrania z drugiej ręki lub poddać je renowacji.
• Edukacja: Przygotowanie materiałów informacyjnych, plakatów, które uświadamiają wpływ przemysłu odzieżowego na środowisko i zachęcają do zmiany nawyków konsumenckich.

Dlaczego to ważne?
„Szybka moda” ma ogromny wpływ na środowisko:

• Produkcja ubrań jest jedną z najbardziej zasobochłonnych gałęzi przemysłu – do wytworzenia jednej pary dżinsów potrzeba ponad 7 000 litrów wody.
• Pranie odzieży syntetycznej uwalnia do środowiska mikroplastik, który trafia do rzek, oceanów i organizmów wodnych, wpływając na cały ekosystem.
• Co roku miliardy ton ubrań trafiają na wysypiska, gdzie ich rozkład trwa wieki.

Projekt pokazuje, że każdy z nas może zrobić coś dobrego dla planety. Wystarczy zacząć od małych kroków – naprawić zepsuty suwak, wymienić się ubraniami z przyjaciółmi, a zamiast kupować nową bluzkę, przerobić starą na coś unikalnego.

Co dalej?
Projekt „Drugie życie ubrań” to dopiero początek, powstałe materiały edukacyjne będą dalej wykorzystywane, by upowszechniać ideę zrównoważonej mody. Długofalowym celem jest budowanie świadomości sozologicznej, inspirowanie do kreatywnego podejścia do odzieży oraz tworzenie przestrzeni do wymiany ubrań i doświadczeń.

Pamiętajmy – każdy z nas może przyczynić się do zmian na lepsze. Wystarczy, że zaczniemy dawać ubraniom drugie życie!

Zuzanna Siedlecka

studentka kierunku biotechnologia

Ps. Niebawem więcej szczegółów

Noc Biologów 2025

 
Wydział Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, jak co roku, zaprasza do udziału w ogólnopolskiej akcji „Noc Biologów”. To wyjątkowe wydarzenie, organizowane wspólnie przez wydziały biologiczne i przyrodnicze polskich uniwersytetów, szkoły wyższe oraz ogrody botaniczne, odbędzie się w piątek, 10 stycznia 2025 roku.

Hasłem przewodnim tegorocznej edycji jest „Biologia zmian klimatu”. Zmiany klimatyczne wywierają znaczący wpływ na różnorodność biologiczną, prowadząc do poważnych konsekwencji dla równowagi ekologicznej i przetrwania wielu gatunków. Oddziałują na migracje organizmów i ich rozwój oraz funkcjonowanie całych ekosystemów. W ramach Nocy Biologów uczestnicy będą mogli wziąć udział w wykładach, warsztatach, pokazach oraz grach edukacyjnych, które przybliżą temat zmian klimatu z perspektywy biologii, ukazując ich wpływ na rośliny, zwierzęta i środowisko naturalne. To naukowy festiwal skierowany do wszystkich: od dzieci w wieku przedszkolnym, przez młodzież szkolną, po dorosłych z Olsztyna, regionu oraz sąsiednich powiatów.

Celem Nocy Biologów jest wzbudzenie ciekawości oraz zachęcenie do odkrywania i lepszego rozumienia świata przyrody. Wydarzenie promuje postawy sprzyjające zrównoważonemu korzystaniu z zasobów przyrodniczych oraz zrozumieniu zasad funkcjonowania ekosystemów. Naszą misją jest popularyzacja nauk biologicznych oraz prezentacja wyników badań prowadzonych na Wydziale Biologii i Biotechnologii UWM. Tematyka obejmuje zarówno podstawowe informacje, jak i bardziej złożone zagadnienia współczesnej biologii i biotechnologii.

W tym roku po raz pierwszy Noc Biologów organizujemy wspólnie z Centrum Popularyzacji Nauki i Innowacji Kortosfera. Dzięki tej współpracy, uczestnicy wydarzenia będą mieli okazję nie tylko wziąć udział w przygotowanych przez nas wykładach i warsztatach, lecz także zwiedzić wystawę stałą w Kortosferze. Dla licealistów będzie to wyjątkowa szansa na naukę poprzez wykonywanie fascynujących doświadczeń z zakresu biologii i chemii.

Zapraszamy na czternastą edycję Nocy Biologów, w piątek, 10 stycznia 2025 r. Na Wydziale Biologii i Biotechnologii czekamy na Państwa w godzinach 8.30 do 17.00 (zajęcia bezpłatne), a w Kortosferze od 16.00 do 22.00 (Zajęcia biletowane)

(Szczegóły w programie).

Łąka kwietna, kompostownik i altanka – zrównoważony kampus w zasięgu ręki!

Studenci biologii na naszej uczelni podejmują inicjatywę, która łączy troskę o środowisko, edukację ekologiczną i integrację społeczności akademickiej. Nasz projekt zakłada utworzenie łąki kwietnej, budowę kompostownika oraz postawienie altanki na terenie kampusu. Te trzy elementy mają nie tylko pozytywnie wpłynąć na środowisko, ale także przekształcić kampus w przestrzeń bardziej przyjazną dla ludzi i natury.

Dlaczego to robimy?
Naszym celem jest wspieranie idei zrównoważonego rozwoju i wdrażanie gospodarki o obiegu zamkniętym. Kompostownik umożliwi przetwarzanie bioodpadów generowanych przez uczelnię – zamiast trafiać na wysypiska, odpady organiczne będą zmieniane w wartościowy kompost, który posłuży jako naturalny nawóz. Wzbogaci on glebę na naszej przyszłej łące kwietnej oraz innych terenach zielonych kampusu.

Łąka kwietna nie tylko poprawi estetykę naszego otoczenia, ale także stworzy siedlisko dla owadów zapylających, takich jak pszczoły i motyle, które są kluczowe dla bioróżnorodności. Zyska również funkcję dydaktyczną – będzie miejscem, gdzie można prowadzić zajęcia terenowe, badania oraz edukować o ochronie środowiska.

Altanka natomiast stanie się miejscem spotkań, integracji i odpoczynku, wspierając dobrostan psychiczny społeczności akademickiej.

Razem dla zrównoważonego kampusu!
„Zmieniajmy nasz kampus na lepsze – krok po kroku, działanie po działaniu!” – pod tym hasłem zapraszamy wszystkich studentów, wykładowców i pracowników uczelni do wspólnej pracy nad tym projektem. Wierzymy, że dzięki zaangażowaniu różnych katedr i kół naukowych nasza inicjatywa nie tylko przyczyni się do rozwoju uczelni, ale także będzie inspiracją do dalszych działań na rzecz środowiska.

Laura Grabiec
(Tekst powstał z pomocą Al)

Zagłosuj na ekologiczny projekt „Kwitnące Kortowo”! Tworzymy przyszłość naszego kampusu razem!

 

Zagłosuj na ekologiczny projekt „Kwitnące Kortowo”! Tworzymy przyszłość naszego kampusu razem!

Wyobraźcie sobie miejsce na kampusie, gdzie natura spotyka naukę, a codzienność zamienia się w chwilę wytchnienia. Teraz wyobraźcie sobie, że możecie je współtworzyć! Projekt „Kwitnące Kortowo” – altanka, łąka kwietna i kompostownik – to trzy elementy, które razem stworzą wyjątkową przestrzeń dla nas wszystkich. To inwestycja w zrównoważony rozwój, integrację oraz edukację ekologiczną.

Dlaczego warto zagłosować na nasz projekt?

🌸 Tworzymy przestrzeń dla przyrody i dla nas samych

Łąka kwietna stanie się domem dla pszczół, motyli i innych owadów zapylających – prawdziwych bohaterów bioróżnorodności. Ale to nie wszystko – jej piękno będzie cieszyć oczy i doda uroku naszemu kampusowi. Idealne miejsce na chwilę wytchnienia!

🏡 Altanka – miejsce spotkań i relaksu

Marzy Ci się przyjemne miejsce na świeżym powietrzu, gdzie możesz złapać oddech i spotkać się ze znajomymi? Altanka to będzie strzał w dziesiątkę! Przy okazji posłuży do organizacji warsztatów i plenerowych wykładów.

🌿Dbamy o środowisko i uczymy się ekologii w praktyce

Kompostownik to coś więcej niż tylko pojemnik na odpady – to prawdziwe narzędzie edukacyjne! Dzięki niemu będziemy mogli zobaczyć, jak organiczne odpady zamieniają się w wartościowy nawóz, który później wzbogaci glebę na terenie kampusu – od naszej nowej łąki kwietnej po inne tereny zielone. Dodatkowo, to świetny sposób na redukcję ilości odpadów, które trafiają na wysypiska.

Jak to zrealizujemy?

Plan jest prosty:

1. Przygotujemy teren.
2. Zbudujemy kompostownik i altankę.
3. Zasiejemy łąkę kwietną.
4. Zorganizujemy warsztaty i wydarzenia edukacyjne, które pomogą nam lepiej zrozumieć ekologię.

Całość będzie służyć nam wszystkim przez lata – piękna, użyteczna i w harmonii z naturą.

Razem możemy stworzyć coś wyjątkowego. Pomóż nam zmieniać nasz kampus – zagłosuj na ten projekt w Otwartym Budżecie Akademickim i stań się częścią tej zmiany! 🌱✨

 

Agnieszka Jackowska

(tekst i ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Kwitnące Kortowo” – podsumowanie projektu studentów biologii stosowanej

 

Nasza uczelnia to miejsce, które stawia na innowacje i zrównoważony rozwój. W tym duchu grupa jedenastu studentów trzeciego roku biologii stosowanej postanowiła zrealizować projekt, którego celem było poszerzenie wiedzy o gospodarowaniu bioodpadami oraz promowanie edukacji proekologicznej. Powstał on z myślą o wspieraniu ochrony środowiska i poprawie jakości życia na naszym kampusie.

W ramach projektu zaprojektowaliśmy ekologiczny kompostownik, który mógłby służyć do przetwarzania odpadów organicznych generowanych na terenie Kortowa. Przygotowaliśmy także plan założenia łąki kwietnej, która nie tylko podkreśli piękno naszego kampusu, ale również stanie się miejscem wspierającym bioróżnorodność, przyciągającym pszczoły, motyle i inne zapylacze. Dodatkowym atutem projektu jest jego potencjał edukacyjny – zarówno studenci, jak i pracownicy uczelni mogliby dowiedzieć się, jak w prosty sposób zmniejszyć swój ślad węglowy i efektywnie gospodarować bioodpadami.

Realizacja projektu była dla nas nie tylko wyzwaniem, ale też ogromną lekcją. Wspólnie nauczyliśmy się, jak tworzyć profesjonalne projekty, rozwijaliśmy umiejętności planowania przestrzennego, a także pogłębialiśmy naszą wiedzę na temat ochrony środowiska. Dzięki zespołowej pracy projekt został złożony do odpowiednich instytucji na uczelni – to nasze pierwsze kroki w praktycznym zastosowaniu wiedzy zdobytej na studiach.

Nasze działania pokazują, że nawet małe inicjatywy mogą mieć ogromne znaczenie. Budowa kompostownika i założenie łąki kwietnej to realne kroki w stronę bardziej ekologicznego Kortowa. Co więcej, projekt ten ma szansę stać się inspiracją dla innych wydziałów i studentów, zachęcając ich do podejmowania podobnych działań.

Teraz potrzebujemy Waszego wsparcia! Głosując na nasz projekt, przyczynicie się do jego realizacji i wspólnie sprawimy, że nasz kampus stanie się jeszcze bardziej przyjazny środowisku. Razem możemy tworzyć przestrzeń, która łączy naukę, naturę i społeczność akademicką.

Liczymy na Wasze głosy i dziękujemy za wsparcie – działajmy razem na rzecz naszej przyszłości i przyszłości naszej planety!

Zuzanna Świętochowska

(tekst i ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Projektowanie i budowa kompostownika dla łąki kwietnej – ekologia i estetyka w jednym

 

Kompostowanie to jeden z najskuteczniejszych sposobów dbania o środowisko, jednocześnie przyczyniający się do poprawy jakości gleby. Dla osób pragnących zadbać o estetykę swoich przestrzeni ogrodowych, takich jak łąka kwietna, stworzenie odpowiedniego kompostownika może stanowić zarówno praktyczną, jak i atrakcyjną wizualnie część ogrodu. Oto jak zaprojektować i zbudować kompostownik, który będzie efektywnie wspierał rozwój bioróżnorodnej łąki kwietnej, zachowując przy tym estetykę przestrzeni.

1. Cel kompostownika

Celem kompostownika, który ma być przeznaczony dla łąki kwietnej, jest efektywne przetwarzanie odpadów organicznych w kompost, który będzie wspierał rozwój roślin. Kompost dostarcza niezbędnych składników odżywczych, poprawia strukturę gleby oraz wspiera mikroorganizmy, które są kluczowe dla zdrowia łąki. Ważne jest, aby kompostownik nie tylko spełniał funkcję ekologiczną, ale również estetyczną, wpisując się w naturalny charakter kwietnej łąki.

2. Projektowanie kompostownika 

Kompostownik do łąki kwietnej powinien być zaprojektowany w taki sposób, aby harmonizował z otoczeniem. Istotnym elementem jest wybór materiałów. Drewniany kompostownik, połączony z metalowymi elementami, to doskonałe rozwiązanie – drewno doskonale wkomponuje się w naturalny krajobraz, a metal zapewni trwałość i odporność na warunki atmosferyczne. 

Wymiary i kształt: Kompostownik powinien mieć odpowiednie wymiary, umożliwiające efektywne rozkładanie materiału organicznego. Zazwyczaj zaleca się, by kompostownik miał co najmniej 1 m³ pojemności, co pozwala na optymalny proces kompostowania. Może mieć kształt prostopadłościanu lub być w formie owalnej, co lepiej wpasuje się w naturalny charakter łąki. 

Wentylacja: Dobrze zaprojektowany kompostownik powinien mieć otwory wentylacyjne, które pozwolą na cyrkulację powietrza, co przyspieszy proces rozkładu materii organicznej. Dostęp do wnętrza: Warto uwzględnić łatwy dostęp do wnętrza kompostownika. Może to być przegroda z metalową siatką lub drewniane drzwiczki, które pozwolą na łatwe mieszanie kompostu i dostęp do gotowego materiału.

3. Budowa kompostownika

Budowa kompostownika powinna być prosta i trwała. Jeśli zdecydujemy się na drewno, warto wybrać gatunki odporne na wilgoć, takie jak sosna, świerk czy modrzew. Elementy metalowe (np. kątowniki, uchwyty) zapewnią stabilność konstrukcji. 

Oto jak przejść przez proces budowy:

Podstawa: Zacznijmy od solidnej podstawy – najlepiej, aby kompostownik stał na ziemi, ale warto wyłożyć jego spód siatką, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się korzeni roślin.

Ściany: Zbudujmy ściany z drewnianych desek, które będą umożliwiały odpowiednią wentylację. Możemy użyć metalowych elementów do wzmocnienia konstrukcji.

Pokrywa: Pokrywa kompostownika może być drewniana, a jej zadaniem będzie utrzymanie odpowiedniej wilgotności i temperatura w kompostowniku. 

Otwory wentylacyjne: Zapewnijmy dostęp powietrza przez wykonanie otworów w ścianach bocznych lub na górnej pokrywie, co przyspieszy proces rozkładu materii organicznej.

4. Ograniczenia klimatyczne i przestrzenne 

Kluczowym ograniczeniem w projektowaniu kompostownika jest klimat i przestrzeń. Kompostownik powinien być umiejscowiony w miejscu, które nie będzie narażone na zbyt intensywne nasłonecznienie ani silne wiatry. Dzięki odpowiedniemu zaprojektowaniu, kompostownik w naturalny sposób wkomponuje się w krajobraz łąki kwietnej, zapewniając odpowiednią wilgotność i temperaturę niezbędną do efektywnego kompostowania.

5. Estetyka w kompostowniku

Estetyka kompostownika ma równie duże znaczenie, szczególnie w kontekście łąki kwietnej, która ma być przestrzenią zrównoważoną, harmonijną i naturalną. Kompostownik z drewna i metalu będzie wyglądał elegancko i wpisze się w klimat ogrodu. Dodatkowo, kompostownik warto otoczyć roślinami pnącymi lub kwiatami, które ukryją jego elementy, jednocześnie przyciągając owady zapylające. 

Podsumowanie 

Kompostownik dla łąki kwietnej to doskonały sposób na połączenie estetyki z funkcjonalnością. Projektowanie i budowa kompostownika to proces, który wymaga uwzględnienia zarówno kwestii technicznych, jak i ekologicznych. Wykorzystanie drewna i metalu w budowie sprawia, że konstrukcja będzie trwała i harmonijna z otoczeniem. Z kolei efektywność kompostowania przyczyni się do poprawy jakości gleby, wspierając rozwój pięknej i zdrowej łąki kwietnej. Takie rozwiązanie będzie cieszyć oko, poprawiać bioróżnorodność, a także wpływać na zdrowie naszej planety.

Mikołaj Kruszelnicki

(tekst i ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Łąka Kwietna: Piękny Cel, Trudna Droga

Cześć wszystkim! Chciałabym podzielić się z Wami moimi doświadczeniami z projektu "Kwitnące Kortowo". Jak wiecie, celem tego projektu było stworzenie na terenie kampusu kompostownika, altanki oraz łąki kwietnej, przyczyniając się do zrównoważonego rozwoju naszej uczelni. Moim głównym zadaniem było opracowanie mieszanek miododajnych dla łąki kwietnej. Od początku byłam podekscytowana tym projektem - wyobraźcie sobie kolorowy dywan kwiatów przyciągający pszczoły i motyle, poprawiający bioróżnorodność i estetykę kampusu!

Celem projektu było stworzenie przestrzeni, która promuje ekologię i zrównoważony rozwój, a jednocześnie służy społeczności akademickiej. Kompostownik miał przetwarzać odpady organiczne w nawóz dla łąki, altanka miała stać się miejscem spotkań i edukacji ekologicznej, a sama łąka - oazą bioróżnorodności.

Moja rola polegała na doborze odpowiednich gatunków roślin miododajnych, które przyciągnęłyby owady zapylające i stworzyły piękny, barwny krajobraz. Musiałam wziąć pod uwagę warunki glebowe, nasłonecznienie, a także terminy siewu. To było fascynujące zadanie, ale niestety praca w grupie okazała się sporym wyzwaniem. Komunikacja między studentami była bardzo utrudniona, co znacznie spowolniło postęp prac. Często brakowało nam informacji o tym, co dzieje się w innych obszarach projektu, a ustalenia nie były do końca jasne.

Mimo trudności, projekt "Kwitnące Kortowo" ma ogromne znaczenie dla naszego kampusu. Pokazuje, że studenci chcą angażować się w działania na rzecz środowiska i zrównoważonego rozwoju. Mam nadzieję, że w przyszłości uda nam się poprawić komunikację w grupie, by realizacja takich inicjatyw przebiegała sprawniej.

Aleksandra Słowikowska

(ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Kompostownik, łąka kwietna i altana – ekologiczne serce Kortowa!

Dlaczego kompostownik?

 

Kortowo, zielona perła Olsztyna, ma ogromny potencjał do działań proekologicznych. Wyobraź sobie miejsce, gdzie studenci, mieszkańcy i przyroda współistnieją w harmonii. Taką przestrzenią może stać się teren, na którym powstaną: kompostownik, łąka kwietna oraz altana. To więcej niż tylko projekt – to inwestycja w lepszą przyszłość!

Kompostowanie to jeden z najprostszych i najbardziej efektywnych sposobów na ograniczenie odpadów organicznych. Codziennie w Kortowie powstają tony bioodpadów – z akademików, stołówek czy nawet parków. Kompostownik pozwoli:

• Zmniejszyć ilość śmieci trafiających na wysypiska.
• Wyprodukować naturalny nawóz, który może być wykorzystany w miejskiej zieleni.
• Edukować mieszkańców i studentów o korzyściach wynikających z recyklingu organicznego.

Łąka kwietna – raj dla owadów i ludzi

Łąka kwietna to coś więcej niż kolorowy dywan z kwiatów. To odpowiedź na wyzwania współczesnej ekologii:

1. Tworzy siedlisko dla zapylaczy, takich jak pszczoły i motyle, które są kluczowe dla równowagi ekosystemu.
2. Zmniejsza koszty utrzymania terenów zielonych – wymaga mniej koszenia i nawadniania niż trawniki.
3. Poprawia estetykę przestrzeni – w Kortowie powstanie miejsce, które zachwyci każdego spacerowicza.
4. Altana – przestrzeń do relaksu i integracji

Życie studenckie to nie tylko nauka, ale też odpoczynek i budowanie relacji. Altana stanie się miejscem:

• Spotkań towarzyskich i pikników.
• Warsztatów ekologicznych i działań edukacyjnych.
• Relaksu w cieniu, w otoczeniu natury.
• § Korzyści dla Kortowa i Olsztyna

Powstanie tego typu inicjatywy w Kortowie przyniesie wiele korzyści:

• Ekologiczne: ograniczenie odpadów, wsparcie bioróżnorodności, poprawa jakości powietrza.
• Społeczne: integracja mieszkańców i studentów wokół wspólnych działań.
• Edukacyjne: promowanie świadomości ekologicznej wśród młodych ludzi.

Twój wkład się liczy!

Projekt nie uda się bez wsparcia społeczności Kortowa. Możesz pomóc:

• Biorąc udział w głosowaniu na nasz projekt w Otwartym Budżecie Akademickim!!

Natalia Kamińska

(tekst i ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Dzika natura

 Na kserotermicznej łące, która rozciągała się na skraju małego miasteczka, życie toczyło się swoim powolnym, naturalnym rytmem. Ta wyjątkowa łąka była domem dla wielu rzadkich gatunków – kwitły tam storczyki, latały motyle paź królowej, a jaszczurki wygrzewały się na nagrzanych kamieniach. Zwierzęta żyły tu w symbiozie z roślinami, ciesząc się spokojem i ciepłem, które zapewniała im ta słoneczna przestrzeń.

Jednak pewnego dnia pojawił się człowiek. Miał na imię Karol i był lokalnym rolnikiem, który postanowił uporządkować tę dziką łąkę. Jego celem było „oczyszczenie” terenu – skoszenie suchych traw, usunięcie kamieni, a nawet zasianie kilku nowych roślin, które uważał za bardziej estetyczne. Nie widział sensu w istnieniu zarośniętej łąki pełnej „chwastów”.

Zwierzęta patrzyły z niepokojem na działania Karola. Na czele oburzenia stanął zając Feliks, który był prawdziwym strażnikiem łąki. Feliks znał każdą ścieżkę, każdy kamień i każdą roślinę. To tam kryły się jego bezpieczne nory, a wysokie trawy dawały mu schronienie przed drapieżnikami. Gdy Karol zaczął kosić trawę, zając zwołał zebranie mieszkańców łąki.

Na naradzie pojawiły się liczne zwierzęta: motyle, które straciły kwitnące rośliny, jaszczurki, które nie miały już kamieni do wygrzewania, a nawet jeże, które znajdowały tam wiele owadów do zjedzenia. Wszystkie stworzenia były zgodne – coś trzeba było zrobić, zanim człowiek całkowicie zniszczy ich dom.

Feliks wpadł na pewien pomysł. Postanowił, że zwierzęta pokażą Karolowi, dlaczego ta łąka jest wyjątkowa i dlaczego powinna zostać taka, jaka jest. Kiedy człowiek przyszedł następnego dnia, zwierzęta rozpoczęły swój plan. Feliks celowo przeskakiwał mu drogę, prowadząc go w kierunku rzadkich kwiatów, gdzie motyle wzlatywały chmurą w powietrze. Jaszczurki przemykały pod nogami Karola, uciekając do miejsc, które zostały odsłonięte po jego ingerencji. Nawet ptaki zaczęły śpiewać głośniej, jakby chciały przypomnieć mu, że łąka tętniła życiem.

Karol, obserwując te sceny, nagle dostrzegł, jak wiele straciłby, gdyby doprowadził łąkę do porządku według swojego pomysłu. Widział, jak zając przemykał między roślinami, jak motyle fruwały nad storczykami i jak ptaki siadały na suchych gałęziach. Zdał sobie sprawę, że to, co wydawało mu się chaosem, było w istocie doskonale zharmonizowanym światem.

Odłożył narzędzia i usiadł na kamieniu, z którego zawsze lubiły korzystać jaszczurki. Odetchnął głęboko i po raz pierwszy naprawdę poczuł, że kserotermiczna łąka jest pełna życia i piękna, którego nie trzeba poprawiać.

Puentą tej historii jest to, że czasem to, co na pierwszy rzut oka wydaje się nieuporządkowane i dzikie, jest w rzeczywistości oazą życia i równowagi. Nie zawsze musimy poprawiać naturę według własnych wyobrażeń – czasem wystarczy ją po prostu zrozumieć i zaakceptować, aby odkryć jej prawdziwe piękno.

Oliver Ciosek

(tekst i ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Łąki kwietne – przyszłość bioróżnorodności na Wydziale Biologii i Biotechnologii UWM

 

Jako student trzeciego roku biologii na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim dostrzegam ogromny potencjał edukacyjny i ekologiczny łąk kwietnych na terenie naszego wydziału. Ta inicjatywa, choć już istniejąca, mogłaby stać się jeszcze bardziej wartościowym elementem środowiska akademickiego, przynosząc korzyści przyszłym studentom oraz całej społeczności wydziału.

Korzyści dla różnorodności biologicznej

Łąki kwietne to siedliska o dużym znaczeniu ekologicznym. Stanowią naturalne środowisko dla wielu gatunków roślin, owadów zapylających, a także małych kręgowców. Dzięki nim uczelnia może aktywnie wspierać bioróżnorodność, jednocześnie tworząc warunki do ochrony ginących gatunków. Rośliny obecne na łąkach kwietnych sprzyjają odbudowie populacji zapylaczy, takich jak pszczoły czy trzmiele, których rola w ekosystemach jest nieoceniona. Dodatkowo, łąki poprawiają jakość gleby, zwiększając jej zdolność do retencji wody, co ma szczególne znaczenie w obliczu zmian klimatycznych.

Wartość edukacyjna dla przyszłych studentów

Z perspektywy studenta wyższych lat widzę, jak ogromną rolę łąki kwietne mogłyby odegrać w edukacji przyszłych pokoleń biologów. Zajęcia z botaniki ogólnej zyskałyby nowy wymiar, gdyby przyszli studenci mieli możliwość pracy w różnorodnym, bogatym florystycznie środowisku tuż obok sal wykładowych. Taki obszar pozwoliłby im nie tylko na naukę rozpoznawania gatunków roślin w praktyce, ale także na zrozumienie skomplikowanych relacji zachodzących w naturalnych ekosystemach.

Łąki kwietne mogłyby stać się także ważnym elementem projektów badawczych realizowanych przez studentów i doktorantów. Obserwacja dynamiki wzrostu roślin czy interakcji międzygatunkowych w ramach uczelnianej przestrzeni mogłaby stanowić podstawę wielu cennych prac naukowych.

Podsumowanie

Łąki kwietne na terenie Wydziału Biologii i Biotechnologii UWM to doskonała okazja do połączenia działań na rzecz ochrony środowiska z praktyczną edukacją. Mam nadzieję, że przyszłe pokolenia studentów będą mogły w pełni korzystać z tego żywego laboratorium przyrody, rozwijając swoją wiedzę i pasję do biologii w otoczeniu bioróżnorodnych ekosystemów.

Natan Pupek

(tekst i ilustracja powstały z wykorzystaniem AI)

Badania nad wisfatyną mogą wspierać leczenie płodności

Wiadomości Uniwersyteckie, październik 2024 r.

Tkanka tłuszczowa jest stosunkowo słabo zbadaną tkanką w organizmie. Poza tym, że magazynuje energię i jest tkanką ochronną, wytwarza około tysiąca czynnych biologicznie substancji, w tym hormonów (adipokin) – mówi prof. Tadeusz Kamiński z Wydziału Biologii i Biotechnologii UWM, z którym rozmawiamy o wisfatynie i jej roli w kontrolowaniu płodności.

Realizuje pan profesor kolejny projekt – tym razem zakwalifikowany do finansowania w konkursie OPUS 26 – dotyczący hormonów kontrolujących układ rozrodczy świni. To kontynuacja wcześniejszych badań? 

Wszystkie realizowane przeze mnie granty mają wspólny mianownik – hormony zaangażowane w kontrolę metabolizmu, które są także zaangażowane w kontrolę układu rozrodczego.

Czy aktualnie realizuje pan jeszcze jakiś grant? 

Nie, w marcu zakończyliśmy poprzedni grant, który dotyczył wisfatyny. W badaniach stwierdziliśmy, że wisfatyna wpływa szczególnie na przysadkę i na jajniki, tzn. kontroluje wydzielanie hormonów gonadotropowych LH i FSH, które decydują o funkcjonowaniu jajników i m.in. regulują wytwarzanie estradiolu i progesteronu oraz wpływają na owulację.

Czy może pan profesor podzielić się jego wynikami? 

Wisfatyna to hormon, który działa klasycznie przez swoje receptory i jednocześnie wewnątrz komórek jako enzym kontrolujący metabolizm, szczególnie na poziomie mitochondriów. Czyli działa w dwóch formach: wewnątrzkomórkowej i zewnątrzkomórkowej. Forma wewnątrzkomórkowa, czyli enzym, może być także wydzielana do krwi i dostawać się do innych komórek na drugim końcu organizmu. Wisfatyna produkowana jest m.in. przez tkankę tłuszczową. W badaniach stwierdziliśmy, że wpływa ona szczególnie na przysadkę i na jajniki, tzn. kontroluje wydzielanie hormonów gonadotropowych LH i FSH, które decydują o funkcjonowaniu jajników i m.in. regulują wytwarzanie estradiolu i progesteronu oraz wpływają na owulację. Jeśli są zwierzęta z wyciszonym genem LH czy FSH albo wyciszonym genem receptorów tych hormonów, to są niepłodne. Wpływ wisfatyny na jajniki poprzez LH i FSH jest pośredni, ale zauważaliśmy też wpływ bezpośredni na komórki pęcherzyków jajnikowych i komórki lutealne, które tworzą ciałko żółte. Hormon ten ma wpływ m.in. na ekspresję białek i genów enzymów odpowiedzialnych za wytwarzanie hormonów steroidowych, na wytwarzanie nowych naczyń krwionośnych. Badaliśmy także wpływ wisfatyny na transkryptom i proteom komórek przysadki i jajnika. Większa część tych wyników już jest opublikowana.

Do czego można wykorzystać te wyniki? 

Mogą być pomocne do leczenia płodności zwierząt? Myślę, że tak. Jest taka zasada, że wszystkie badania stosowane opierają się na badaniach podstawowych. Leki endokrynne związane z działaniem hormonów powstają w oparciu o podstawową wiedzę o funkcjonowaniu hormonów. Myślę, że do tych wyników można podejść szerzej. Badania robiliśmy na modelu świni domowej. Fizjologia świni jest znacznie bliższa człowiekowi niż np. wykorzystywanych często w badaniach gryzoni, w związku z czym wyniki badań można odnieść także do tego, co dzieje w organizmie człowieka. Bliskość fizjologii świni i człowieka jest wykorzystywana m.in. w ksenotransplantacjach. W naszej katedrze gros badań robimy właśnie na modelu świni. 

Czy wyniki badań dotyczące wisfatyny i innych hormonów związanych z układem rozrodczym możemy wykorzystywać w leczeniu płodności kobiet? 

Moim zdaniem tak. Fizjologicznie, funkcjonowanie wszystkich układów w organizmie człowieka i świni jest bardzo podobne. Oczywiście, są różnice, szczególnie ilościowe. Ale podstawowe zasady, jeśli chodzi o kontrolę hormonalną, są takie same. Dlatego te wyniki rzeczywiście w dużym stopniu można przenieść na człowieka, mimo różnic gatunkowych. Nie możemy robić badań in vivo na ludziach. Musimy opierać się na wynikach uzyskanych w badaniach in vitro, głównie z wykorzystaniem linii komórkowych i tkanek lub komórek zwierzęcych. Teraz popularny w mediach jest lek Ozempic, stosowany w leczeniu cukrzycy i wykorzystywany do tłumienia łaknienia. Są osoby, które nie mają cukrzycy i stosują go niezgodnie z przeznaczeniem, by schudnąć. A Ozempic to nic innego, jak analog jednego z hormonów o działaniu trochę podobnym do wisfatyny i nesfatyny, której dotyczy obecnie realizowany przeze mnie grant. Działa na podwzgórze, gdzie są ośrodki tłumiące łaknienie, i wspomaga działanie insuliny. Czyli teoretycznie możliwe byłoby stworzenie także analogów wisfatyny i nesfatyny w formie leków. Wyniki naszych badań publikowane są w formie otwartej, zresztą tego wymaga NCN. Każdy może po te wyniki sięgnąć.

Realizowane przez pana profesora granty są komplementarne, ich obszary się zazębiają. Skąd zainteresowanie akurat taką tematyką? 

Mój doktorat i habilitacja dotyczyły endogennych opioidów, czyli związków opioidowych wytwarzanych w naszym organizmie. Po habilitacji stwierdziłem, że chcę zmienić temat. Uznałem, że warto zająć się hormonami tkanki tłuszczowej i trwa to już kilkanaście lat. Większość hormonów, które były tematem moich grantów, to adipokiny, czyli hormony, które są wytwarzane głównie przez tkankę tłuszczową. Tutaj jest duże pole do popisu. Nadmiar tkanki tłuszczowej, ale także jej brak i związane z tym zaburzenia hormonalne wpływają fatalnie na płodność, także kobiet.

Fizjologia świni jest znacznie bliższa człowiekowi niż np. wykorzystywanych często w badaniach gryzoni, w związku z czym wyniki badań można odnieść także do tego, co dzieje w organizmie człowieka.

Rozmawiała: Anna Wysocka

źródło: Wiadomości Uniwersyteckie, październik 2024. https://uwm.edu.pl/sites/default/files/wiadomosci_uniweryteckie/2024-wu/wu-2024-10.pdf

Poszukujemy Laureatów Olimpiady Wiedzy Ekologicznej

 
Z okazji zbliżającej się jubileuszowej 40. edycji Olimpiady Wiedzy Ekologicznej, Główny Komitet Olimpiady Wiedzy Ekologicznej chciałby odnaleźć laureatów i zaprosić do wspólnego świętowania tego wyjątkowego jubileuszu. To doskonała okazja, aby spotkać się, powspominać i podzielić się swoimi doświadczeniami związanymi z udziałem w tej prestiżowej olimpiadzie.

Komitet Wojewódzki z Olsztyna chętnie pomoże w tych poszukiwaniach, dlatego zwracamy się do wszystkich laureatów z naszego województwa. W ciągu ostatnich 40 lat, z województwa warmińsko-mazurskiego, laureatami etapu krajowego byli:

• IV Olimpiada Rafał Śliwiak LO Olsztyn
• XII Olimpiada Justuna Niekało  LO Giżycko
• XIII Olimpiada Krzysztof Jakielski ZS Bohaterów Września Iława
• XXI Olimpiada Mikołaj Achremczyk IV LO im. M.Skłodowskiej-Curie Olsztyn
• XXII Olimpiada Łukasz Głowacki LO im. St.Żeromskiego w ZSO Iława
• XXVI OlimpiadaEwa Maria Mikulska Lo im. K.I.Gałczyńskiego Olsztyn

Jeśli jesteś jednym z tych laureatów lub znasz te osobę, zachęcamy do kontaktu. Możesz skontaktować się bezpośrednio z Komitetem Głównym poprzez stronę internetową: ekoolimpiada.net.pl lub z nami w Olsztynie pod adresem e-mail: stanislaw.czachorowski@uwm.edu.pl.

Z chęcią opublikujemy na naszym blogu Wasze wspomnienia z udziału w Olimpiadzie. To będzie nie tylko cenna relacja dla przyszłych pokoleń uczestników, ale także okazja do podzielenia się wiedzą i doświadczeniem.

A to nie wszystko! Komitet Główny przygotowuje dla Was dodatkowe, sympatyczne niespodzianki z okazji jubileuszu. Nie przegapcie tej wyjątkowej okazji do spotkania z innymi pasjonatami ekologii i świętowania wspólnego sukcesu!

Czekamy na Wasze zgłoszenia i wspomnienia. Razem stworzymy niezapomnianą historię 40. edycji Olimpiady Wiedzy Ekologicznej!

 *  *  *

Przy okazji przypominamy aktualny terminarz kolejnych etapów jest następujący:

• etap podstawowy ( szkolny) – 8 stycznia 2025 r., 
• etap okręgowy- 5 kwietnia 2025 r.,
• etap centralny (ogólnopolski) – 6–8 czerwca 2025 r.

Stanisław Czachorowski

Olimpiada Wiedzy Ekologicznej 2025 - informacje wstępne

W 2025 r. odbędzie się Jubileuszowa 40. edycja Olimpiady Wiedzy Ekologicznej! Wszystkich młodych przyrodników szkół ponadpodstawowych serdecznie zapraszamy do wzięcia w niej udziału! Szkoły, które nie przesłały sprawozdania z poprzedniej olimpiady powinny ponownie zgłosić swój udział w Głównym Komitecie Olimpiady (szczegóły na stronie: http://ekoolimpiada.pl).

Terminarz kolejnych etapów jest następujący:

• etap podstawowy ( szkolny) – 8 stycznia 2025 r., 
• etap okręgowy- 5 kwietnia 2025 r.,
• etap centralny (ogólnopolski) – 6–8 czerwca 2025 r.

Gorąco zachęcamy do udziału w Olimpiadzie!

Studentka Magda i jej pasje

 

Magda, czyli @biologia_po_studencku, i jej pasje

To rozśpiewana Ambasadorka UWM – śpiewa, odkąd pamięta, a talent odziedziczyła po mamie. Dzięki ukończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia uzupełniła swoje muzyczne umiejętności o grę na flecie poprzecznym i grę na gitarze klasycznej 
Lubi zaszywać się w... lesie, najlepiej takim, przy którym jest jezioro!  Łapie tam oddech, ale też przygląda się ukochanym żabom i poszukuje do obserwacji bezkręgowców (pijawek szczególnie!) 
Czasem zostawia na chwilę las i jedzie znacznie dalej, bo uwielbia podróżować – sednem podróży jest dla niej zwiedzanie, poznawanie nowych ludzi, smakowanie lokalnych pyszności  A piękne chwile uwiecznia aparatem. Zamiłowanie do fotografii odziedziczyła tym razem po tacie, a wspomnienia zawsze próbuje uchwycić w nieoczywisty sposób, próbując również swoich sił w realizacji amatorskich materiałów filmowych 
Magda kocha rozwój, co przekłada się także na to, że lubi się uczyć, a zdobytą wiedzę chętnie przekazuje innym. Nie bez powodu myśli m.in. o karierze dydaktycznej. Przed studiami umiejętności wychowawczo-edukatorskie ćwiczyła jako zastępowa i drużynowa w ZHP 
To się nazywa przepis na ciekawe życie! 
( – archiwum prywatne)

źródło: https://www.facebook.com/UWM.Olsztyn

Genomika Bioróżnorodności w Europie. Biblioteka referencyjna barkodów DNA dla Polski

Rozstawianie pułapki typu Malaise'a w kortowskim ogrodzie.

Bioróżnorodność bada się na różne sposoby. Ostatnio zyskuje na znaczeniu tworzenie biblioteki barkodów, czyli genetycznych znaczników gatunków. Na zaproszenie naukowców z Uniwersytetu Łódzkiego,  dr hab. Agnieszka Kosewka, prof. UWM z Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa oraz dr hab. Stanisław Czachorowski, prof., UWM z Wydziału Biologii i Biotechnologii, biorą udział w badaniach nad owadami zapylającymi oraz genomiką bioróżnorodności w Europie (Genomika Bioróżnorodności w Europie. Biblioteka referencyjna barkodów DNA dla Polski). Badania prowadzone są ramach projektu Horyzon Europa - Biodiversity Genomics Europe (BGE). W skład konsorcjum wchodzą 33 Instytucje z Europy i Ameryki Północnej, w tym z Polski - Uniwersytet Łódzki. W ramach tych badań dwie pułapki rozstawione są w Kortowie w otoczeniu ogrodów miejskich oraz pod Olsztynem w krajobrazie rolniczym.

Tytuł projektu: Genomika Bioróżnorodności w Europie. Biblioteka referencyjna barkodów DNA dla Polski.

Badania naukowe na potrzeby International Barcode of Life Consortium (iBOL) (https://ibol.org/)(Centre for Biodiversity Genomics - CBG) reprezentowany w Polsce przez krajowy węzeł iBOL (powołany w 2018 r.), którym jest Wydział Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego (przedstawicielem Polski w iBOL oraz członkiem iBOL Science Committee jest prof. dr hab. Michał Grabowski). Głównym zadaniem iBOL jest rozwijanie nowych technik szacowania i monitoringu bioróżnorodności na podstawie danych molekularnych (DNA) oraz rozwój i utrzymanie ogólnoświatowej, publicznie dostępnej biblioteki referencyjnej kodów kreskowych DNA - Barcode of Life Datasystems (BOLD). Inicjatywą krajowego węzła IBOL zaangażowaną w badania różnorodności genetycznej jest Polish Barcode of Life (PolBOL) - https://www.polbol.uni.lodz.pl/ Celem PolBOL jest konstrukcja publicznie dostępnej biblioteki referencyjnej barkodów DNA dla bioty Polski. Takie działania powinny dotyczyć przede wszystkim gatunków najcenniejszych, dla których rozpoznanie zróżnicowania genetycznego populacji występujących w Polsce ma zasadnicze znaczenie w ich ochronie. Celem działania PolBOL i tym samym wniosku dotyczącego odstęp od zakazów jest: 1) rozpoznanie bioróżnorodności Polski na poziomie molekularnym, 2) udostępnienie wyników tego rozpoznania na ogólnodostępnych platformach BOLD i GIBIF (Global Biodiversity Information Facility), 3) stworzenie w Polsce podstawy referencyjnej do biomonitoringu opartego o markery genetyczne, 4) rozwijanie i popularyzacja badań nad bioróżnorodnością na poziomie genetycznym.

Projekt Biodiversity Genomics Europe (BGE) Consortium ma za główny cel przyspieszanie wykorzystywania genomiki w celu przyspieszenia poznania różnorodności biologicznej, monitorowania jej zmian, i podejmowanie działań mających na celu przeciwdziałanie jej spadkowi.

Zapylacze są kluczowe dla ekosystemów lądowych. Zarówno ekologicznie, jak i rolniczo, pełnią one istotne funkcje, które obejmują wiele interakcje na wielu poziomach i są kluczowe dla zachowania światowej różnorodności flory (Ollerton 2017). Owady stanowią jedną z najważniejszych grup zapylaczy (Ollerton 2017). Ocenia się, że zmiany w różnorodności owadów są głównie spowodowane zmianami klimatu i intensywnym użytkowaniem ziemi przez ludzi, w tym utratą siedlisk w wyniku przekształceń terenów i intensyfikacji rolnictwa (Goulson et al., 2015; Ollerton 2017; Outhwaite et al., 2022). Ze względu na intensyfikację i homogenizację użytkowania rolnego w wiejskich obszarach, wykorzystanie ogrodów jako refugium dla różnorodności biologicznej w obszarach miejskich może stać się szczególnie ważne. W rzeczywistości, z uwagi na wzrastającą intensywność rolnictwa w całej Europie, obejmującą między innymi zwiększenie rozmiaru pól, utratę siedlisk nieagrotechnicznych (np. żywopłotów, zagajników) i zwiększone stosowanie środków ochrony roślin, między innymi zmiany te sprawiają, że siedliska miejskie staną się coraz ważniejsze dla wielu gatunków, które obecnie są rzadkie lub nie występują na obszarach rolnych.

W ramach projektu BGE, ogólnym celem tego zadania jest zwiększenie naszego zrozumienia roli siedlisk miejskich w ochronie zapylaczy (i stawonogów) w Europie. W celu oceny tego zagadnienia, projekt "Społeczności Zapylaczy" porówna społeczności zapylaczy w ogrodach miejskich oraz polach użytkowanych rolniczo na różnych obszarach w Europie, używając par pułapek Malaise'a. Ze względu na wzrastającą intensywność rolnictwa w Europie, obejmującą między innymi zwiększenie rozmiaru pól, utratę siedlisk nieagrotechnicznych (np. żywopłotów, zagajników) i zwiększone stosowanie środków ochrony roślin, między innymi zmiany te sprawiają, że siedliska miejskie staną się coraz ważniejsze dla wielu gatunków, które obecnie są rzadkie lub nie występują na obszarach rolnych.

Jak, z kim i gdzie buduje się satelity?

SPOTKAJ EKSPERTA: jak, z kim i gdzie buduje się satelity?

Największy polski satelita Eagle Eye czeka w Kalifornii, by na pokładzie rakiety Falcon 9 firmy Space X polecieć w kosmos. Jak przygotowuje się taką misję? Kto jest niezbędny w zespole budującym wielkiego satelitę? Czy i w jaki sposób nieprzeciętne umiejętności i wiedza specjalistów z Creotech Instruments i innych polskich firm branży kosmicznej rozwijają polską gospodarkę? – dowiesz się o tym, tylko przyjdź 29 lipca, w poniedziałek o godz. 19.00 do Planetarium Centrum Nauki Kopernik. Wstęp wolny.

Biuro Edukacji Kosmicznej ESERO-Polska zaprasza na spotkanie ze specjalistami polskiej firmy sektora kosmicznego Creotech Instruments. Gośćmi będą:

dr Marcin Bieda- Architekt misji EagleEye, Marcin Mazur - Kierownikiem misji EagleEye, dr Piotr Dziuban - Dyrektor Inżynierii, dr Jakub Bochiński – zastępca Dyrektora ds. Produktów Technologii Kosmicznych. To oni są odpowiedzialni za zbudowanie największego polskiego satelity Eagle Eye, we współpracy z Centrum Badań Kosmicznych PAN i firmą Scanway.

Podczas spotkania opowiedzą m.in.
· przez jakie procesy i etapy prac przechodzi zespół tworzący coś, co ma lecieć 510 km ponad Ziemię
· kto przy tym pracuje – osoby z jakim wykształceniem są niezbędne w zespole zajmującym się stworzeniem satelity i zaprogramowaniem jego misji
· jakie perspektywy stoją przed polskim sektorem kosmicznym w najbliższej przyszłości i co ta branża wnosi do polskiej gospodarki
· jak ważna jest rola nauczycieli i edukatorów, którzy wprowadzają tematykę kosmiczną na zajęcia szkolne i poza szkolne, by zainteresować młodzież pracą w sektorze wysokich technologii

Ten ostatni wątek rozwinie Olek Jasiak z Centrum Nauki Kopernik, by pokazać, że udział w wyzwaniu CanSat – zbuduj swojego mini satelitę, do którego Biuro ESERO-Polska zaprasza co roku nauczycieli z zespołami uczniowskimi, daje możliwość młodzieży – już na etapie szkoły średniej – wziąć udział w przygotowaniu i zaprojektowaniu prawdziwej misji kosmicznej oraz wykonaniu jej na pokładzie małego satelity, zbudowanego przez nastolatków.

Kim są goście:
· dr Marcin Bieda - Architekt misji EagleEye, Creotech Instruments
Doktor nauk fizycznych oraz inżynier systemów satelitarnych. Studiował fizykę techniczną oraz elektronikę na Politechnice Warszawskiej. Obecnie jest głównym architektem misji EagleEye oraz zastępcą dyrektora inżynierii w Creotech Instrument.
· Marcin Mazur - Kierownik misji EagleEye, Creotech Instruments
Prezes oraz fundator Fundacji Wspierania Polskiej Astronautyki „Pociąg do Gwiazd”. Zdobywca nagrody Popularyzator Nauki 2010. Pomysłodawca i organizator konferencji „Polska w Kosmosie”. Obecnie kierownik projektów w Creotech Instruments, w tym misji kosmicznej EagleEye.
· dr Piotr Dziuban - Dyrektor Inżynierii, Creotech Instruments
Doktor nauk fizycznych oraz inżynier elektroniki, fotoniki i mikrosystemów. Obronił doktorat na Université de Franche-Comté jako stypendysta Francuskiego Narodowego Centrum Badań Kosmicznych (CNES), kończąc wcześniej studia magisterskie i inżynierskie na Politechnice Wrocławskiej. W Creotech Instruments prowadzi zespół ponad stu inżynierów konstruujących największe misje kosmiczne w kraju.
· dr Jakub Bochiński - Zastępca dyrektora ds. Produktów Technologii Kosmicznych w Creotech Instruments
Doktor nauk fizycznych w obszarze astronomii i astrofizyki. Pracował naukowo na University College London oraz Open University w Wielkiej Brytanii. Odkrywca kilkunastu planet poza Układem Słonecznym. Doradzał Polskiej Agencji Kosmicznej, Europejskiej Agencji Kosmicznej oraz Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych. Ekspert w zakresie rozwoju nowych produktów i usług, m.in. w ESA Business Incubation Centre. W Creotech Instruments prowadzi Biuro Produktów Technologii Kosmicznych.

Więcej o spotkaniu: https://esero.kopernik.org.pl/spotkaj-eksperta-jak-z-kim-i-gdzie-buduje-sie-satelity/

Obserwuj wydarzenie: https://www.facebook.com/events/440385558460233

Finał centralny XXXIX Olimpiady Wiedzy Ekologicznej

Witold Kozubel i Larysa Winiarczyk.

Finał centralny XXXIX Olimpiady Wiedzy Ekologicznej odbył się w dniach 07-09.06.2024. Województwo warmińsko-mazurskie w finale centralnym XXXIX Olimpiady Wiedzy Ekologicznej reprezentowało czworo uczniów. Naszą szkołę reprezentowała uczennica klasy III liceum Larysa Winiarczyk.

Miejscem finału centralnego był Leśny Ośrodek Edukacyjny im. Andrzeja Zalewskiego w Jedlni Letnisku koło Radomia. Organizatorzy zapewnili uczestnikom Olimpiady wiele atrakcji . W sobotę 8 czerwca po części pisemnej olimpijczycy udali się na zajęcia terenowe w Puszczy Kozienickiej. Sobotni wieczór został zwieńczony wspólnym ogniskiem w Leśnym Ośrodku Edukacyjnym w Jedlni Letnisku.

Udział w finale centralny OWE był cennym doświadczeniem dla Larysy oraz stanowił motywację do udziału w kolejnych konkursach i olimpiadach.

Witold Kozubel
Nauczyciel biologii
Zespół Szkół z Ukraińskim Językiem Nauczania w Górowie Iławeckim

Łąkowa przygoda: Ziołowa Siła Natury Wspierająca Pszczoły

Dnia 10 czerwca 2024 r. odbyła się gra terenowa zorganizowana przez grupę sześciu studentek z Wydziału Nauk Społecznych z II roku Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej w trybie niestacjonarnym w ramach przedmiotu Edukacja społeczno-przyrodnicza prowadzonego przez Pana profesora Stanisława Czachorowskiego. Udział w nim wzięły dzieci z klasy II z Zespołu Szkół nr 1 w Iłowie - Osadzie wraz z wychowawcą i rodzicami. Gra polegała na wyszukiwaniu pszczółek wykonanych z materiałów pozyskanych z recyklingu, które ukryte były wśród ziół. Dzieci, aby rozpoznać nazwę zioła, miały za zadanie wykonać odpowiednio rebus, wykreślankę lub krzyżówkę, której hasło wskazywało nazwę zioła. Po zakończeniu gry, pszczółki „odleciały” do przygotowanych przez dzieci uli. Dzięki pozyskanemu wsparciu Nadleśnictwa Dwukoły, leśnik poprowadził warsztaty o tematyce pszczół oraz ich roli w ekosystemie. Dzieci, po zakończonej lekcji o ziołach i pszczołach, otrzymały pamiątkowe słoiczki miodu ufundowane przez Gospodarstwo Pasieczne Sarnowskich.

Projekt cieszył się dużym uznaniem wśród uczniów, rodziców oraz wychowawcy. Życzymy sobie więcej takich inicjatyw wśród studentów.

Natalia Dziczek